"Αγάπη"

Κεφάλαιο 11 - Η αγάπη δεν απολογείται

"Το πιο ανθρώπινο πράγμα που έχουμε να κάνουμε στη ζωή είναι να μάθουμε να διατυπώνουμε τις τίμιες πεποιθήσεις και τα αισθήματά μας και να δεχόμαστε τις συνέπειες.
Αυτή είναι η πρώη απαίτηση της αγάπης και μας καθοστά ευάλωτους στους άλλους, που μπορεί να μας γελοιοποιήσουν.
Αλλά αυτό το ευάλωτό μας είναι το μόνο που μπορούμε να δώσουμε στους άλλους ανθρώπους."

~ πατήρ Ουίλλιαμ Ντυ Μπαίυ

"Αγάπη"

Κεφάλαιο 10 : Η αγάπη απαιτεί να είμαστε δυνατοί

Το να ζεις μέσα στην αγάπη, είναι η μεγαλύτερη πρόκληση της ζωής. Απαιτεί περισσότερη λεπτότητα, ευελιξία, συναισθηματικότητα, κατανόηση, αποδοχή, ανεκτικότητα, γνώση και δύναμη ~ από όποια άλλη ανθρώπινη προσπάθεια ή συναίσθημα.

Γιατί αγάπη και ουσιαστική πραγματικότητα αποτελούν δύο μεγάλους αντιθετικούς παράγοντες και δυνάμεις.

Η μοναδική πιθανότητα που έχει ο άνθρωπος για βαθιά αγάπη είναι να προσφέρει όλα όσα διαθέτει. Όμως, ανακαλύπτει πως όταν δίνει “όλα όσα”, συχνά μένει μ'ελάχιστα ή τίποτα από μέρους των άλλων.

Ξέρει ότι πρέπει να εμπιστεύεται και να πιστεύει στην αγάπη.

Η κοινωνία έχει λίγο χώρο για την τιμιότητα, την τρυφερότητα, την καλοσύνη ή το ενδιαφέρον.
~ οι περισσότεροι φυλάνε την αγάπη για ειδικούς ανθρώπους ή για μοναδικές ευκαιρίες και συμμαχούν με την κοινωνία αμφισβητώντας την υποτιθέμενη πραγμαικότητα της αγάπης.

Αν ο άνθρωπος σχετιστεί με τον κόσμο των ανθρώπων, το πιο πιθανό είναι ότι θα συναντήσει εγωισμό, σκληρότητα, απάτη, εκμετάλλευση και διάθεση για παρασιτικές πράξεις.

Πρέπει να έχουμε την αγάπη εξασφαλισμένη μέσα μας να γνωρίζει το κακό, το μίσος και την απάτη αλλά να αναγνωρίζει την αγάπη ως μεγαλύτερη δύναμη, ώστε να μπορεί να καταπολεμήσει τις δυνάμεις της αμφιβολίας, της σύγχυσης και της αντίθεσης.

Το βασικό λειτούργημνα είναι να βοηθήσει στην αναδίπλωση του αληθινού Εαυτού του.

Ισότιμο είναι να βοηθά τους άλλους να γίνουν δυνατοί & να τελειοποιηθούν σαν μοναδικά άτομα.

Δίνοντας την ευκαιρία σ'όλους να δείξουν τα αισθήματά τους, να εκφράσουν τις βλέψεις τους και να μοιραστούν τα όνειρά τους.

Να βλέπει τις δυνάμεις που χαρακτηρίζονται “κακές” σαν να προέρχονται απο άτομα που υποφέρουν και είναι “ανθρώπινα” ζώντας μέσα στη διαδικασία της προσπάθειας να τελειοποιηθούν σαν “πλάσματα”.

Να καταπολεμά τις δυνάμεις του κακού μέσα από μια δραστήρια αγάπη η οποία ασχολείται κι ενδιαφέρεται για την ελεύθερη αναζήτηση της αυτοανακάλυψης του κάθε ατόμου.

Να πιστεύει πως ο άνθρωπος έχει κάνει τον κόσμο να φαίνεται άσχημος, πικρόχολος και καταστρεπτικός.

Να είναι πάντα πρότυπο “ανθρώπινου πλάσματος” γιατί είναι το σπουδαιότερο που μπορεί να είναι.

Να μπορεί να συγχωρεί τον εαυτό του επειδή είναι λιγότερο τέλειος.

Να καταλάβει πως η αλλαγή είναι αναπόφευκτη και να πορεύεται μέσα στην αγάπη και την αυτο-υλοποίηση.

Να πειστεί ότι για να μάθει τη συμπεριφορά, πρέπει να τη δοκιμάσει.

Να μάθει ότι δε μπορεί ν'αγαπηθεί από όλους.

Να γίνει ο πιο όμορφος καρπός που είναι.

Μπορεί να αλλάξει και να γίνει ένας άλλος καρπός αλλά θα είναι πάντα 2ης ποιότητας.

Να προσπαθήσει ν'αγαπά όλους τους ανθρώπους.

Να μην απορρίπτει κανέναν άνθρωπο, γιατί έτσι είναι σαν να απορρίπτει ένα κομμάτι του εαυτού του.

Ενώ αγαπά – αν απορριφθεί – να μην αποτραβηχθεί με φόβο, πόνο, απογοήτευση ή θυμό.

Με το ν'αγαπάς θ'αποκτήσεις :
• τη λεπτότητα του πολύ σοφού
• την ευελιξία του παιδιού
• την ευαισθησία του καλλιτέχνη
• την κατανόηση του φιλόσοφου
• την ανεκτικότητα του αγίου
• την ανεξιθρησκεία του αφοσιωμένου
• τη γνώση του λόγιου
• τη γενναιότητα του σίγουρου
είναι όλα τμήμα του δυναμικού μας και θα υλοποιηθούν μέσα από την αγάπη.

Να αγαπάς τον τρόπο με τον οποίο αγαπάς.

"Αγάπη"

Κεφάλαιο 9 : Η αγάπη αναγνωρίζει ανάγκες

Ο άνθρωπος έχει φυσικές και συναισθηματικές ανάγκες.
Οι φυσικές είναι οι πιο απλές για να ικανοποιηθούν, ωστόσο, περνάει τον περισσότερο από το χρόνο του γι'αυτές.
Οι συναισθηματικές είναι λίγες, αλλά εξίσου σημαντικές.
Αν δεν ικανοποιηθούν μπορεί να είναι τόσο καταστρεπτικές όσο η φυσική πείνα, τόσο δυσάρεστες όσο η έλλειψη καταφυγίου και τόσο εξοντωτικές όσο η δίψα.

Οι ανικανοποίητες συναισθηματικές ανάγκες μπορούν να επιφέρουν απογοήτευση, απομόνωση κι αγωνία και να οδηγήσουν σε θάνατο ή σε μια κατάσταση ζωντανού/νεκρού, στη νεύρωση και στη ψύχωση.

Βασικές ψυχολογικές ανάγκες :
να τον δουν, να τον αναγνωρίσουν, να τον εκτιμήσουν, να τον ακούσουν, να του δείξουν τρυφερότητα.
Πρέπει να έχει την ελευθερία να επιλέξει το δικό του δρόμο, να ωριμάσει με το δικό του ρυθμό και να κάνει τα δικά του λάθη, να μάθει !
Χρειάζεται ν'αποδεχτεί τον εαυτό του και τα άλλα ανθρώπινα πλάσματα και να γίνει αποδεκτός από αυτά.

Χρειάζεται να ωριμάσει σαν ένα μοναδικό άτομο, να είναι ένα “Εγώ” όπως κι ένα “Είμαι”.

Ο άνθρωπος θα υποφέρει από τις ανικανοποίητες ανάγκες του. Χρειάζεται να τον βλέπουν, να τον ακούν και να του δείχνουν τρυφερότητα.

Ακόμη κι όταν κάποιος ακούει έναν άλλο, συχνά ακούει αυτά που θέλει.

Η αγάπη αγγίζει, χαϊδεύει. Η σωματική αγάπη είναι αναγκαία για την ευτυχία, την ωρίμανση και την ανάπτυξη.

“στη βάση όλων των διανοητικών ασθενειών βρίσκεται η έλλειψη των αισθησιακών ικανοποιήσεων” - Φρόυντ
από το χάδι της μητέρας προς το παιδί της, ως τις πιο παθιασμένες σεξουαλικές εμπειρίες και όλες τις διαβαιμίσεις ανάμεσά τους.

Ο άνθρωπος χρειάζεται ν'αγγίξει και να τον αγγίξουν.

Είναι αδύνατο να συνειδητοποιήσεις μια κατάσταση όπου κάποιος αγαπά βαθιά κι ειλικρινά χωρίς μια επιθυμία για κάποιας μορφής αισθησιακή ικανοποίηση.

Η αγάπη χρειάζεται ελευθερία.

Αξίζει ο “δρόμος” που έχει καρδιά.
Το κάθε άτομο μπορεί να κρίνει για τον εαυτό του μόνο ποιός δρόμος έχει καρδιά γι'αυτόν.
Εκεί όπου οι δρόμοι διασταυρώνονται υπάρχει ένωση. Εκεί όπου τραβούν παράλληλοι υπάρχει γαλήνη, φτάνει ο κάθε δρόμος ν'αγαπά και να τιμά τον άλλον.

Η αγάπη δεν δίνει ποτέ καταευθύνσεις. Γιατί ξέρει πως το να οδηγήσεις κάποιον έξω από το δρόμο του... θα το “εξασθενίσει”.

Ο καθένας πρέπει να είναι ελεύθερος ν'ακολουθήσει το δικό του δρόμο, με τον τρόπο που έχει επιλέξει και με τον ιδιαίτερο ρυθμό του.
Πρέπει να είναι ελεύθερος να κάνει τα δικά του λάθη και να μαθαίνει ό,τι μπορεί από αυτά.
Η αγάπη μας υπάρχει εκεί για να του προσφέρει υποστήριξη, και τη δύναμη να συνεχίσει την αναζήτησή του, με χαρά, προσφέροντας ακόμη και την καθημερινή ενθάρρυνση που χρειάζεται.

Η αγάπη δεν αντικαθρεπτίζει αυτόν που προσφέρει.

Συχνά ο άνθρωπος είναι τόσο πολύ απασχολημένος μ'αυτά που οι άλλοι πιστεύουν ή θα σκεφτούν ή λένε, ώστε σταματά ν'ακούει αυτά που εκείνος πιστεύει, σκέφτεται ή λέει.

... γίνεται όλα αυτά που οι άλλοι του υπαγορεύουν, καμμιά φορά και χωρίς να το αντιλαμβάνεται συνειδητά.

...είμαστε τόσο μπλεγμένοι μέσα σε αυτά που πρέπει να γίνουν, ώστε δεν έχουμε πια χρόνο να κάνουμε αυτά που θέλουμε.

Η αγάπη ακουει τις ίδιες ανάγκες της κι εκτιμά τη δική της μοναδικότητα.

"Αγάπη"

Κεφάλαιο 8 : Η αγάπη απαιτεί υπευθυνότητα

“Μόνο όταν θα γίνει καθήκον ν'αγαπάμε...”

“Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν”

Μόνο στο βάθος και την έκταση όπου νιώθει κάποιος υπεύθυνος να ωριμάσει μέσα στην αγάπη, στον ίδιο βαθμό θα αισθανθεί κι υπεύθυνος να βοηθήσει άλλους να κάνουν το ίδιο.

Όλοι οι άνθρωποι σχετίζονται μεταξύ τους σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, αλληλοσυνδέονται κι ο κάθε άνθρωπος που έρχεται πιο κοντά στον εαυτό του, κατά κάποιον τρόπο έρχεται και πιο κοτνά στους άλλους.

Ξέρουμε ν'αποδεχόμαστε κάποιο ποσοστό υπευθυνότητας απέναντι στον εαυτό μας και στους άλλους.

Υπεύθυνος απέναντι στην αγάπη σημαίνει να βοηθάς τους άλλους ν'αγαπήσουν.

...σημαίνει να “διακινδυνέψουμε” σωματικά και συναισθηματικά, να εγκαταλείψουμε τα παλιά μας πρότυπα συνηθειών και ν'αναπτύξουμε καινούρια. Να γίνουμε ευαίσθητοι στις ανάγκες των άλλων, να συνειδητοποιήσουμε πως ο καθένας αλλάζειμε το δικό του ρυθμό και να μη φοβόμαστε να ζητάμε βοήθεια όταν τη χρειαζόμαστε.

“...η διαδικασία του να σας ξαναφέρω πίσω στον εαυτό σας...”
- Αντουάν Σαιντ-Εξυπερύ

Η αγάπη απεχθάνεται τη σπατάλη κι ιδιαίτερα τη σπατάλη του ανθρώπινου δυναμικού.

Η πραγματική αγάπη αφιερώνεται σ'ένα αδιάκοπο γίγνεσθαι.

Να δημιουργούμε χαρά.

Χρειάζεται έκφραση. Είναι επικοινωνία.

Αν χρειάζεσαι κάτι, πρέπει να γνωστοποιήσεις την ανάγκη σου στους άλλους, γιατί αλλιώτικα δεν θα την ικανοποιήσεις ποτέ. Αν θέλετε οι άλλοιι να ξέρουν για εσάς, έχετε την υποχρέωση να επικοινωνήσετε τον εαυτό σας σ'αυτούς.

Η υπεύθυνη αγάπη είναι αποδοχή και κατανόηση. Συμπάθεια.

Η αγάπη ωριμάζει κατά διαφορετικούς ρυθμούς και προς διάφορες κατευθύνσεις σ'όλα τα άτομα.

Αυτός που αγαπά είναι σε συνεχή επαγρύπνηση, συνέχεια ακούει, περιμένει, νιώθει, προσαρμόζει, επαναπροσαρμόζει κι αλλάζει.

Αν 2 άνθρωποι ωριμάζουν χωριστά μέσα στην αγάπη, αυτό συνήθως οφείλεται στο γεγονός ότι ο ένας ή ο άλλος αρνιούνται να ωριμάσουν ή ν'αλλάξουν. Σ'αυτή τη περίπτωση εκείνος που αγαπά είτε αποφασίζει να προσαρμοστεί στη συμεπριφορά του άλλου, να την αγνοήσει, ή όταν κάθε τί άλλο μοιάζει ανώφελο, ν'απομακρυνθεί και να φύγει.
Αν αυτός που αγαπά στέκεται στο δρόμο του άλλου, τότε πια δεν τον αγαπά.

Η υπεύθυνη αγάπη έχει στον παγκόσμιο πυρήνα τον ανθρωπισμό του ανθρώπου.

Το πιο σπουδαίο πράγμα που μπορεί να γίνει ένας άνθρωπος, είναι να γίνει ανθρώπινο πλάσμα, με τις δυνάμεις και τις αδυναμίες που περικλείονται μέσα σ'αυτή την έννοια.
Είναι το ανθρώπινο στοιχείο στον άνθρωπο που μας προσφέρει κοινή βάση για να΄χουμε συμπάθεια μέσα στην αγάπη.

Το να ταπεινώσουμε κάποιον σαν να χαλαρώνουμε τις πιθανότητες που μας προσφέρονται για να νιώσουμε βαθιά και να γνωρίσουμε ειλικρινά ο ένας τον άλλο.

Η υπεύθυνη αγάπη μοιράζεται.
• Είναι ένα δραστικό μοίρασμα.
• Αποκτά νόημα όταν τη μοιραζόμαστε.
• Ποιό σκοπό θα είχε η γνώση αν δεν την προσφέραμε;
• Ποιό νόημα θα είχε η ομορφιά που δεν θα γινόταν εμπειρία και βίωμα όλων;
• Τί καλό θα είχε η αγάπη αν δεν προσφερόταν δωρεάν;

Όσο πιο απομακρυσμένο είναι το πρόβλημα, τόσο λιγότερο νιώθουμε την υπευθυνότητα να το μοιραστούμε. Η ανάγκη ή το επείγον της ανάγκης δεν μοιάζει να έχει σημασία.
Δεν είναι το ανιδιοτελές, αλλά το “εγωιστικό Εγώ” που χάνει την ευκαιρία να προσφέρει.

Η υπεύθυνη αγάπη υψώνεται ακόμη πιο πέρα κι από την ελπίδα.
Ο άνθρωπος δεν είναι αρκετά “γενναίος” να υπάρχει χωρίς ελπίδα.
Ο άνθρωπος δεν έχει μάθει ακόμη να εργάζεται για τη χαρά της εργασίας, να μαθαίνει για χάρη της ωρίμανσης, να δημιουργεί για να εκφρστεί και για να ενθουσιαστεί μ'αυτό που δημιουργεί ή δεν έχει μάθει ακόμη ν'αγαπά απλά για την ευχαρίστηση που του προοσφέρει η αγάπη – εξακολυθεί ν'απαιτεί ανταμοιβές.

Η υπεύθυνη αγάπη σημαίνει
• Αποδοχή
• Κατανόηση
• Συμπάθεια
• Έχει στον πυρήνα τoν ανθρωπισμό του ανθρώπου
• Μοιράζεται
• Υψώνεται πέρα από την ελπίδα

"Αγάπη"

Κεφάλαιο 1 : Η αγάπη σαν γνωστικό φαινόμενο

“Όλοι λειτουργούμε χρησιμοποιώντας ένα μικρό τμήμα των ικανοτήτων μας για να ζήσουμε την αγάπη, την τρυφερότητα, τη δημιουργία και την περιπέτεια απόλυτα μέσα στο ολοκληρωτικό της νόημα. Κατά συνέπεια, η ουσιαστικοποίηση του δυναμικού μας μπορεί να γίνει η πιο θαυμαστή περιπέτεια όλης της ζωής μας” - Χ.Εκο

Ο κάθε άνθρωπος αγαπά με το δικό του τρόπο και δε μοιάζει να συσχετίζει τη συνακόλουθη σύγχυση και μοναξιά του, με την έλλειψη γνώσης του για το τί είναι αγάπη.

...είναι απλά κάτι που βιώνεται.

Οι περισσότεροι από μας εξακολουθούμε να συμπεριφερόμαστε σα να μην είναι η αγάπη κάτι που μαθαίνεται, αλλά που υπνώττει μέσα στο κάθε ανθρώπινο πλάσμα και που απλά περιμένει κάποια μυστικιστική ηλικία συνειδητοποίησης για να εμφανιστεί σε πλήρη ευθύνη.

• Για να προσφέρεςι αγάπη πρέπει να κατέχεις αγάπη.
• Για να διδάξεις την αγάπη πρέπει να την κατανοείς.
• Για να μελετήσεις την αγάπη πρέπει να ζεις μέσα στην αγάπη.
• Για να αναγνωρίσεις την αγάπη πρέπει να είσαι δεκτικός.
• Για να εμπιστευτείς την αγάπη πρέπει να έχεις πειστεί γι'αυτή.
• Για να ενδώσεις στην αγάπη πρέπει να είσαι ευάλωτος απέναντί της.
• Για ν'αφιερώσεις τον εαυτό σου στην αγάπη, πρέπει για πάντα να ωριμάζεις μέσα στην αγάπη.

Καθώς το παιδί του ανθρώπου ωριμάζει, ο κόσμος που το περιβάλλει, οι άνθρωποι που αλληλεπιδρούν μέσα στον κόσμο του θα το διδάξουν τί σημαίνει αγάπη.

Η αγάπη είναι συναίσθημα αλλά είναι μαζί και μία “αντίδραση” σ'ένα συναίσθημα και γι'αυτό, μια “δραστήρια” έκφραση αυτού που νιώθουμε.

...είναι κάτι που γίνεται δράση πάνω σε κάτι άλλο, πράξη προς μια πράξη (μέσω των οποίων εκδηλώνεται).

“Πολύ πριν τη γέννησή μας, ακόμη και πριν τη σύλληψή μας, οι γονείς μας έχουν αποφασίσει για το ποιοί θα είμαστε” - Ζαν Πωλ Σαρτρ

Άλλες επιρροές που διδάσκουν αγάπη, εκτός από την οικογένεια, η επίπτωση αυτών μπορεί να είναι ισχυρή.
~Η πνευματική καλλιέργεια του ατόμου.

Κανένας δε μπορεί να είναι ολοκληρωτικά απαλλαμένος από πολιτιστικές πιέσεις και επιρροές.
Για να γίνει κάποιος ένα άτομο “που το εγκρίνει η κοινωνία”, πρέπει να απαρνηθεί κάτι από τον εαυτό του.
Η κουλτούρα και η κοινωνία έχουν τη δύναμη, αν επιλέξουμε να είμαστε μέλη τους, να επηρρεάζουν τις σκέψεις μας, τις επιλογές μας, να βάζουν σε καλούπια τη συμπεριφορά μας, να μας διδάσκουν τα όρια προσαρμογής, και να μας δείχνουν τί σημαίνει αγάπη.

Η γλώσσα είναι το κύριο μέσο με το οποίο μεταφέρουμε γνώσγ, στάσεις, προκαταλήψεις, συναισθήματα κι αυτές τις πλευρές που καθιστούν την προσωπικότητα του ατόμου & την κουλτούρα του μοναδικές.

Όλες οι λέξεις έχουν ένα διανοητικό περιεχόμενο και ένα συναισθηματικό αντίκτυπο.
Κάθε φορά που ένας γονιός ή δάσκαλος διδάσκουν σ'ένα παιδί ένα σύμβολο του δίνουν μαζί ένα διανοητικό κι ένα συναισθηματικό περιεχόμενο – γι'αυτό το σύμβολο.

...και στάση. Ένα είδος χάρτη σχηματίζεται που είναι στατικός και που πάνω του θα πραγματοποιηθεί όλη του η κατοπινή μάθηση και συνειδητοποίηση των στάσεων.
Ο χάρτης θα καθοριστεί από το πόσο πολύ τα σύμβολα θα μοιάζουν με τα γεγονότα και από το πώς εκλαμβάνονται, αφομοιώνονται, αναλύονται κι ενισχύονται μέσα σπό την εμπειρία.

Τα πάντα διδάσκονται, εκτός από αυτά που είναι αναγκαία για ν'αναγνωρίσει τον εαυτό του ένα άτομο που ωριμάζει, για να αντιληφθεί τη σχέση του εαυτού του με τους άλλους.

"Αγάπη"

Κεφάλαιο 3 : Ένα θέμα ορισμού

“Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί. Η αγάπη δεν φθονεί. Η αγάπη δεν αυθαδιάζει, δεν επαίρεται, δεν ασχημονεί, δεν ζητεί τας εαυτής, δεν παροξύνεται, δεν διαλογίζεται το κακό. Δεν χαίρει εις την αδικίαν, συγχαίρει δε εις την αληθείαν (...) Πάντα ανέχεται, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.
Τώρα δε μένει πίστης, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. Μεγαλύτερο δε τούτων είναι η αγάπη.
(Προς Κορινθίους Α' επιστολή, κεφ13, παρ4-13)

Ίσως οι φόβοι προς την αγάπη να στηρίζονται σε μια βάση “σημαντικής”.

“Ζητιανεύουμε την καϋμένη λέξη της αγάπης για να την ανακατέψουμε σε κακομαγειρέματα και σε πρόσκαιρες επιθυμίες.” - Φρανσουά Βιγιόν

...Δεν ταιριάζει απόλυτα σε κανένα από τα καλούπια.
Μπορεί να είναι όλα μαζί : έκσταση, χαρά, κατάσταση απογοήτευσης, μια λογική, μια παραλογία.

Είναι συναισθηματική αντίδραση, που τη μαθαίνουμε. Αντίδραση σε κάποια ομάδα ερεθισμάτων & συμπεριφορών που έχουμε μάθει.

Εξαρτιέται από το ποιοί άνθρωποι αντιδρούν σ'αυτήν, πώς ανταποκρίνονται και σε ποιό βαθμό – στην εκφρασμένη αγάπη του άλλου.

Είναι δυναμική αλληλεπίδραση.

Ωριμάζουμε μέσα στην αγάπη.

Κι όσο πιο πολλά μαθαίνει γι'αυτήν, τόσο πιο πολλές είναι οι ευκαιρίες ν'αλλάξει τις αντιδράσεις του ν'αγαπά.

Αν κάποιος θέλει να γνωρίσει την αγάπη πρέπει να ζήσει ενδράσει μέσα στην αγάπη.

Μαθαίνει κανείς ν'αγαπά με το κάθε κομμάτι γνώσης που αποκτά, με την κάθε του πράξη, και με την κάθε επίδραση που δέχεται.

• Δεν είναι εμπόρευμα και δεν παζαρεύεται – ούτε εξαγοράζεται.
• Ακολουθεί την πορεία της.
• Αν κλείσεις την αγκαλιά σου γύρω από την αγάπη, θ'ανακαλύψεις ότι σου έμεινε ν'αγκαλιάζεις τον εαυτό σου.
• Η αγάπη είναι κάποιου τύπου και κάποιου βαθμού.
• Είναι διαδικασία οικοδόμησης.

Στο κάθε σημείο της ζωής του ανθρώπου, η αγάπη τοτυ βρίσκεται σε διαφορετικό επίπεδο ανάπτυξηςμ όπως συμβαίνει και με τη γενική διαδικασία του γίγνεσθαι.

Η τέλεια αγάπη είναι ένας αντικειμενικός σκοπός για τον οποίο πρέπει ν'αγωνιζόμαστε.

Ένα είδος αγάπης ~ διαφορετικοί βαθμοί.

== εμπιστοσύνη. πίστη. αποδοχή. ελπίδα. υπομονή. δε ζητά εγγυήσεις.

Η αγάπη έχει θέληση.

Προσφέρει τα πάντα και δεν προσμένει τίποτα.

Κάποιος αγαπά επειδή το θέλει.

Το κάθε άτομο ωριμάζει με το δικό του ρυθμό, με το δικό του τρόπο, στο δικό του χρόνο, μέσα από το μοναδικό εαυτό του.

Είναι υπομονετική και περιμένει αλλά δεν κάθεται παθητικά για πάντα. Εϊναι δραστήρια, όχι παθητική.

Μοιράζεται τη γνώση και προσφέρει την πειραματική βάση για να δοκιμάσει κάποιος αυτά που έμαθε.
Δε φοβάται να νιώσει και να ζητά με πάθος να εκφραστεί.

Ζει τη κάθε στιγμή.

Η ζωή δεν είναι αντικειμενικός σκοπός. Εϊναι διαδικασία.

Αδιάκοπα προσφέρει τον εαυτό της σε μια αμοιβαία αποκάλυψη, σ'ένα αμοιβαίο μοίρασμα.

Είναι αυθόρμητη και διψά να εκφραστεί μέσα από τη χαρά, την ομορφιά, την αλήθεια, ακόμη και μέσα από τα δάκρυα.

"Αγάπη"

Κεφάλαιο 5 : Η αγάπη έχει πολλά εμπόδια

“Απλά και μόνο επειδή το μήνυμα μπορεί να μη ληφθεί ποτέ, αυτό δε σημαίνει ότι δεν αξίζει να το στείλουμε”
-Σεγκάκι

Η πραγματική αγάπη πάντα δημιουργεί, ποτέ δε καταστρέφει. Σ'αυτό βρίσκεται η μοναδική υπόσχεση για τον άνθρωπο.

Στην ερώτηση “Τί μπορώ να κάνω εγώ;”,
Η απάντηση είναι συνήθως απλή και εύκολη, ειδικά αν νοιαζόμαστε κι είμαστε πρόθυμοι ν'αναλάβουμε τις ευθύνες μας.
Αν κάθε άτομο αναλάμβανε μια μικρή ευθύνη, τα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν γίνει καλύτερα.

Αν συμφορές πέσουν στο κεφάλι σου :
έχεις την επιλογή να διδαχθείς από τα παθήματά σου, να ωριμάσεις μέσα από την εμπειρία και ν'αρχίσεις πάλι από την αρχή με καινούρια γνώση, ελπίδα, πιθανότητες κι εναλλακτικές προοπτικές.

Ο άνθρωπος που αρνείται την αλλαγή, του λείπουν τα κίνητρα ή είναι -απλά- πολύ τεμπέλης.

Κάθε μέρα μας προσφέρονται νέα μέσα για μάθηση και ωρίμανση μέσα στην αγάπη.

“Ο σταύλος μου κάηκε κι έγινε στάχτη – τώρα μπορώ να δω το φεγγάρι”
- Ιαπωνικό Χαΐκου

~ όταν ακολουθεί το ρεύμα το ποταμού που συνέχεια αλλάζει, είναι ο άνθρωπος πραγματικά ελεύθερος.

"Αγάπη"

Κεφάλαιο 6 : Για ν'αγαπήσετε τους άλλους πρέπει πρώτα ν'αγαπήσετε τον εαυτό σας

“Είμαστε ένα, στο κάτω κάτω, εσείς κι εγώ, μαζί υποφέρουμε, μαζί υπάρχουμε, και για πάντα θα αναδημιουργούμε ο ένας τον άλλο”
- Τεϊλαρντ ντε Σαρντέν

Μια που η αγάπη δεν είναι πράγμα, δεν χάνεται όταν προσφέρεται.
Δεν μπορείς να δώσεις αυτά που δεν έχεις μάθει και βιώσει.
Είναι σαν τη γνώση – ο σοφός μπορεί να διδάξει όσα ξέρει, όταν τελειώσει θα εξακολουθεί να ξέρει όλα όσα είχε διδαχθεί.

Ο άνθρωπος “μοιράζεται” την αγάπη.

Αγάπη = πραγματικό ενδιαφέρον, φροντίδα, σεβασμός.

Η αληθινή λειτουργία της εκπαίδευσης ενός παιδιού, θα πρέπει να έιναι η διαδικασία που θα το βιήθήσει ν'ανακαλύψει την μοναδικότητά του, που θα το βοηθήσει προς την ανάπτυξή της και θα του διδάξει πώς να τη μοιράζεται με τους άλλους.

Το ν'αγαπάς τον εαυτό σου σημαίνει ν'αγωνίζεσαι για να επανακαλύψεις και να διατηρήσεις τη μοναδικότητά σου. Σημαίνει να κατανοείς και να αξιολογήσεις την ιδέα ότι μόνο εσύ θα ζήσεις πάνω σ'αυτή τη γη και πως όταν πεθάνεις, χάνονται μαζί σου κι όλες οι φανταστικές σου δυνατότητες.

“Σκεφτόμαστε πολύ λιγότερο απ'όσο ξέρουμε.
Ξέρουμε πολύ λιγότερο απ'όσο αγαπάμε.
Αγαπάμε πολύ λιγότερο απ'αυτά που υπάρχουν.
Και σ'αυτό το συγκεκριμένο βαθμό, είμαστε πολύ λιγότεροι απ'αυτό που πραγματικά είμαστε”
- Ρ.Ντ.Λάινγκ

Είναι αμφίβολο αν θα υλοποιήσουμε ολόκληρο τον εαυτό μας, στη διάρκεια μιας ζωής.

Η έρευνα του καθένα, δεν είναι ανταγωνισμός. Εϊναι προσωπική πρόκληση.

Το ταξίδι μέσα στον εαυτό, είναι το σπουδαιότερο, το πιο απολαυστικό και το μεγαλύτερο σε διάρκεια.
Απατεί -μονάχα- αδιάκοπη εμπειρία, αξιολόγηση, αγωγή, δοκιμές καινούρια συμπεριφοράς.

Όταν ο άνθρωπος έχει αγάπη δεν είναι πια στο έλεος δυνάμεων μεγαλύτερων από τον εαυτό του, αλλά γίνεται ο ίδιος μια ισχυρή δύναμη.

"Αγάπη"

Κεφάλαιο 7 : Για ν'αγαπήσεις πρέπει ν'απαλλαγείς από "ετικέτες"

Οι λέξεις αποτελούν μόνιμο αποτύπωμα... μέσα από το οποίο όλη η μελλοντική μάθηση και αντίληψη θα φιλτράρονται.

Ο άνθρωπος δημιούργησε τη γλώσσα για να μπορείνα επικοινωνεί.
Οι λέξεις τον βοηθούν να οργανώνει και να καταγράφει τη σοφία του παρελθόντος και τα όνειρα του μέλλοντος.

Οι ετικέτες, που αρχικά δημιουργήθηκαν για να υποδηλώνουν κάτι, γρήγορα απόκτησαν τη δύναμη να γίνουν το ίδιο το πράγμα που υποδήλωναν.

Πρέπει κανείς να ελέγχει το λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί, ν'”αποκαταψύχει” όλες τις προκατειλημμένες έννοιες που οδηγούν στις παλιές λεξι-παγίδες.

! Η επίπτωση της γλώσσας πάνω στη προσωπικότητα !

Οι λέξεις που μεταχειριζόμαστε θα πουν στους άλλους ποιοί είμαστε, τί έχουμε δει, τί έχουμε μάθει & πώς το μάθαμε.
Είμαστε οι λέξεις μας.

"Αγάπη"

Κεφάλαιο 4 : Η Αγάπη χρόνια δεν κοιτά

Η αλλαγή απαιτεί 3 πράγματα :
- να μην είμαστε ικανοποιημένοι με τον εαυτό μας
- να είμαστε αποφασισμένοι γι'αυτήν
- συνειδητή αφοσίωση στη διαδικασία της ωρίμανσης και της αλλαγής

Ο άνθρωπος, μπορεί να είναι το μοναδικό ζωντανό πλάσμα με ικανοποιητική θέληση και ευφυία για να επιλέξει την ευτυχία.

2 βασικές δυνάμεις που λειτουργούν πάνω στον άνθρωπο κατά τη πολύπλοκη διαδικασία της προσαρμογής του
- εξωτερικές επιρροές & επιπτώσεις
- εσωτερικές δυνάμεις – θέληση

Θα μπορεί ως κάποιο βαθμό, να μπορεί να ελέγχει τις αντιδράσεις του, τις απαντήσεις και τα συμπεράσματά του. Σ'αυτή την έκταση, μπορεί και να αναλάβει ευθύνη για την ίδια τη ζωή του.

Μπορούμε να κινηθούμε προς την αλλαγή, όταν θεληματικά αποφασίσουμε γι'αυτή.

Ο άνθρωπος πρέπει να είναι συνέχεια άγρυπνος, παρατηρητικός, υπομονετικός, να παρακολουθεί, όλο εμπιστοσύνη, με ανοικτό μυαλό & να μην απογοητεύεται εύκολα. Πρέπει να είναι πρόθυμος να πειραματιστεί και σταθερά ν'αξιολογεί με ευέλικτο τρόπο.

Η διαδικασία ειναι ατελείωτη γιατί το δυναμικό του ανθρώπου είναι άπειρο.

"Αγάπη"

Κεφάλαιο 2 : Ο άνθρωπος χρειάζεται ν'αγαπήσει και ν'αγαπηθεί

Η στιγμή της γέννησης είναι ένας κόσμος “μοναξιάς”, όπως είναι και η στιγμή του θανάτου. Στο μεταξύ διάστημα αυτών των πιο σημαντικών στιγμών είναι μια μοναξιά δακρύων, στιγμές αγώνα γι'αλλαγή, στιγμές για απόφαση.

Αυτές τις στιγμές ~ ο άνθρωπος είναι μόνος απέναντι στον εαυτό του.
(γιατί κανένας άλλος δε μπορεί αληθινά να καταλάβει τα δάκρυά του, τους αγώνες του ή το πλέγμα των κινήτρων του).

Μπορεί κάποιος άνθρωπος να είναι μόνος και να μη νιώθει μοναξιά.
Μπορεί κάποιος να νιώθει μοναξιά ακόμη κι όταν βρίσκεται ανάμεσα σε άλλους.

Η μοναχικότητα όχι μόνο είναι αναγκαία αλλά και γοητευτική, διαφωτιστική.

Η μοναχικότητα είναι επανασυσχέτιση με Εαυτό.

Χωρίς “συντροφικότητα και ανθρώπινη αλληλεπίδραση προκύπτει εξελικτική οπισθοδρόμηση, αναπτυξιακή οιπισθοδρόμηση, απώλεια συνειδητότητας.

~ Η λεπτή δυναμική της αγάπης ~

Σ' αυτό το καταπληκτικό βιβλίο του, ο Λέο Μπουσκάλια εξετάζει το φαινόμενο της αγάπης σε σχέση με την καθημερινή ανθρώπινη ζωή.

Κατανοεί τις συγχύσεις και τις καταπιέσεις του σημερινού ανθρώπου, πιστεύει, όμως, ότι η αγάπη είναι η απαραίτητη δημιουργική δύναμη για οποιαδήποτε αλλαγή.

Εντοπίζει και καταγράφει τα εμπόδια που υψώνονται μπροστά στην αγάπη και προτείνει τρόπους για να πέσουν τα τείχη αυτά.

Δίνει νέο δυναμισμό στη σημασία του ανθρώπου στη σημερινή κοινωνία και επιμένει ότι η αγάπη δεν είναι απλά ένας δρόμος ή μια φιλοσοφία, αλλά η ίδια η συμμετοχή στην καθημερινή ροή της ζωής. Κι αν τον ακούσουμε προσεκτικότερα, θα μας πει:

«Αν νιώθεις κάτι, άσε τους άλλους να ξέρουν αυτό που νιώθεις». 

«Η αγάπη είναι σαν τον καθρέφτη. Όταν αγαπάς κάποιον γίνεσαι ο δικός του καθρέφτης κι αυτός γίνεται ο δικός σου». 

«Η πραγματική αγάπη πάντοτε δημιουργεί, ποτέ δεν καταστρέφει». 

«Όταν αγαπάς παύεις να βρίσκεσαι στο έλεος ανεξέλεγκτων δυνάμεων, γίνεσαι εσύ ο ίδιος μια πανίσχυρη δύναμη».

"Αγάπη"

Εισαγωγικές σημειώσεις

“ανταλλαγή πρακτικών & ζωτικών ιδέων, συναισθημάτων και πρατηρήσεων... συνδεδεμένες με την ανθρώπινη μοίρα.”

Η αγάπη είναι ένα φαινόμενο που μαθαίνεται, προσφέρεται και μοιράζεται (δεν χάνεται).

Μόνο ένα μικρό τμήμα από αυτό που είμαστε, είμαστε πραγματικά. Υπάρχει τεράστιο δυναμικό μέσα στο ανθρώπινο πλάσμα.

“Αυτό που σκεφτόμαστε είναι λιγότερο από αυτό που ξέρουμε.
Αυτό που ξέρουμε είναι λιγότερο από αυτό που αγαπάμε.
Αυτό που αγαπάμε είναι λιγότερο από αυτό που υπάρχει.
Και μέσα σ'αυτό το συγκεκριμένο πλαίσιο, είμαστε λιγότερο από αυτό που είμαστε” - Ρ.Ντ.Λάινγκ “Η πολιτική της εμπειρίας”

Αν ολόκληρη η ζωή κατευθύνεται προς τη διαδικασία του γίγνεσθαι, της ωρίμανσης ~ να βλέπουμε/νιώθουμε/οσφριζόμαστε/αγγίζουμε, δεν θα υπήρχε δευτερόλεπτο πλήξης.

...ο μόνος λόγος για να έχουμε κάτι είναι για να το μοιραζόμαστε.

“Μόρφωση”, η διαδικασία (του να βοηθάμε) τον καθένα ν'ανακαλύψει τη μοναδικότητά του ~ πώς ν'αναπτύσσει αυτή τη μοναδικότητας ~ πώς να τη μοιράζεται.

Είσαι ο καλύτερος για εσένα και πάντα 2ος καλύτερος για κάποιον άλλο.

Μπορώ να κουβεντιάσω μαζί σου και να μάθω έναν άλλο κόσμο.

Πρέπει να μάθουμε πάλι να γελάμε

Δημιουργούμε χρόνο και έχουμε καταντήσει σκλάβοι του.

Στη λέξη, εσείς δίνετε νόημα κι ύστερα μένει προσκολλημένη μέσα σας. Της δίνετε γνωστικό νόημα, συναισθηματικό νόημα κι ύστερα ζείτε μαζί της.

“Οι λέξεις είναι η κατάψυξη της πραγματικότητας” - Τίμοθυ Λήρυ

πόσα παιδιά δεν έχουν διαμορφωθεί από τις ετικκέτες που άλλοι καρφίτσωσαν πάνω τους;

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευθύνη από το να είσαι ανθρώπινο πλάσμα.

Δεν είναι αρκετό να ζούμε και να μαθαίνουμε για το σήμερα. Πρέπει να ονειρευόμαστε το πώς θα είναι ο κόσμος σε πενήντα χρόνια και να μορφωνόμαστε για τα εκατό χρόνια που θα έρθουν κι ύστερα να ονειρευόμαστε τον κόσμνο για χίλια χρόνια από σήμερα.

Έχουμε χάσει την ικανότητά μας να είμαστε άνθρωποι.

Δεν έχουμε πια εμπιστοσύνη στα συναισθήματά μας.

Το πιο εύκολο πράγμα είναι να υπάρξουμε έτσι όπως είμαστε.
Το πιο δύσκολο πράγμα είναι να υπάρξουμε όπως θέλουν οι άλλοι, αλλά αυτό είναι το σκηνικό μέσα στο οποίο ζούμε.

Η φύση απεχθάνεται την ομοιομορφία.

Συλλάβετε την ομορφιά της στιγμής.

Το “αξιαγάπητο” πρόσωπο δεν έχει ανάγκη να είναι τέλειο, μόνο να είναι ανθρώπινο.

Ο μοναδικός ανταγωνισμός θα έπρεπε να είναι με τον εαυτό μας.

Ο άνθρωπος είναι πάντα ικανός για ωρίμανση και αλλαγή.

Βρισκόμαστε σ'ένα αδιάκοπο γίγνεσθαι.

Το αντίθετο της αγάπης είναι η απάθεια.

Πρέπει να είμαστε ελεύθεροι για να δημιουργήσουμε.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να προσαρμοστείς στις απαιτήσεις της κοινωνίας και πάντα να κάνεις το δικό σου. Φτάνει να ξέρεις το πού/πότε/πώς.

Ο καθένας έχει το δικό του τρόπο & πρέπει να του παραχωρήσουμε την ελευθερία να τον ακολουθεί.
...Μην αφήνετε κανένα να σας επιβάλλει το δικό του τρόπο.

Αν ο απλός συνηθισμένος άνθρωπος θέλει ν'ακολουθήσει τον εαυτό του, ποιές καθοδηγητικές σκέψεις θα κάνει σχετικά με την αλλαγή της ύπαρξής του ;
... άσχετα με το πού βρίσκεται αυτή τη στιγμη΄, εξακολουθεί να είναι ο δημιουργός του πεπρωμένου του.
Μπορεί ν'αλλάξει αυτό το πεπρωμένο παίρνοντας τη δική του απόφαση ν'αλλάξει ο ίδιος σοβαρά, καταπολεμώντας τις παραμικρές του αντιστάσεις ενάντια στην αλλαγή & στο φόβο γι'αλλαγή, μαθαίνοντας περισσότερα για το μυαλό του, δοκιμάζοντας συμπεριφορές που ικανοποιούν τις πραγματικές του ανάγκες, εκτελώντας πράξεις κι έργα, αντί να κάνει θεωρίες πάνω σε αυτά... δημιουργώντας κάτι με τα ίδια του τα χέρια χωρίς να αποζητά την τελειότητα.
Ανακαλύπτοντας τρόπους όπου μπορεί να συμπεριφέρεται σωστά... ακούγοντας τον εαυτό του... μαθαίνοντας να σέβεται τις διαδικασίες των δικών του δημιουργικών επιτευγμάτων κι έχοντας πίστη ότι όλ'αυτά θα τον οδηγήσουν κάπου σύντομα. ...καμμία αλλαγή δεν πραγματοποιείται αν δεν αργαστούμε σκληρά κι αν δεν λερώσουμε τα χέρια μας.

Υπάρχω, είμαι, βρίσκομαι εδώ, γίνομαι, φτιάχνω τη ζωή μου και κανένας άλλος δεν θα τη φτιάξει για μένα.

Πρέπει ν'αντιμετωπίσω τις δικές μου ελλείψεις, πάθη, λάθη, οπισθοδρομήσεις. Κανένας δε μπορεί να υποφέρει τη μη-ύπαρξη μου – όσο εγώ, αλλά αύριο είναι μια άλλη μέρα, και πρέπει ν'αποφασίσω να σηκωθώ απ'το κρεββάτι μου και να ζήσω πάλι.