"Αγάπη"

Κεφάλαιο 2 : Ο άνθρωπος χρειάζεται ν'αγαπήσει και ν'αγαπηθεί

Η στιγμή της γέννησης είναι ένας κόσμος “μοναξιάς”, όπως είναι και η στιγμή του θανάτου. Στο μεταξύ διάστημα αυτών των πιο σημαντικών στιγμών είναι μια μοναξιά δακρύων, στιγμές αγώνα γι'αλλαγή, στιγμές για απόφαση.

Αυτές τις στιγμές ~ ο άνθρωπος είναι μόνος απέναντι στον εαυτό του.
(γιατί κανένας άλλος δε μπορεί αληθινά να καταλάβει τα δάκρυά του, τους αγώνες του ή το πλέγμα των κινήτρων του).

Μπορεί κάποιος άνθρωπος να είναι μόνος και να μη νιώθει μοναξιά.
Μπορεί κάποιος να νιώθει μοναξιά ακόμη κι όταν βρίσκεται ανάμεσα σε άλλους.

Η μοναχικότητα όχι μόνο είναι αναγκαία αλλά και γοητευτική, διαφωτιστική.

Η μοναχικότητα είναι επανασυσχέτιση με Εαυτό.

Χωρίς “συντροφικότητα και ανθρώπινη αλληλεπίδραση προκύπτει εξελικτική οπισθοδρόμηση, αναπτυξιακή οιπισθοδρόμηση, απώλεια συνειδητότητας.

~ Η λεπτή δυναμική της αγάπης ~