"Αγάπη"

Κεφάλαιο 1 : Η αγάπη σαν γνωστικό φαινόμενο

“Όλοι λειτουργούμε χρησιμοποιώντας ένα μικρό τμήμα των ικανοτήτων μας για να ζήσουμε την αγάπη, την τρυφερότητα, τη δημιουργία και την περιπέτεια απόλυτα μέσα στο ολοκληρωτικό της νόημα. Κατά συνέπεια, η ουσιαστικοποίηση του δυναμικού μας μπορεί να γίνει η πιο θαυμαστή περιπέτεια όλης της ζωής μας” - Χ.Εκο

Ο κάθε άνθρωπος αγαπά με το δικό του τρόπο και δε μοιάζει να συσχετίζει τη συνακόλουθη σύγχυση και μοναξιά του, με την έλλειψη γνώσης του για το τί είναι αγάπη.

...είναι απλά κάτι που βιώνεται.

Οι περισσότεροι από μας εξακολουθούμε να συμπεριφερόμαστε σα να μην είναι η αγάπη κάτι που μαθαίνεται, αλλά που υπνώττει μέσα στο κάθε ανθρώπινο πλάσμα και που απλά περιμένει κάποια μυστικιστική ηλικία συνειδητοποίησης για να εμφανιστεί σε πλήρη ευθύνη.

• Για να προσφέρεςι αγάπη πρέπει να κατέχεις αγάπη.
• Για να διδάξεις την αγάπη πρέπει να την κατανοείς.
• Για να μελετήσεις την αγάπη πρέπει να ζεις μέσα στην αγάπη.
• Για να αναγνωρίσεις την αγάπη πρέπει να είσαι δεκτικός.
• Για να εμπιστευτείς την αγάπη πρέπει να έχεις πειστεί γι'αυτή.
• Για να ενδώσεις στην αγάπη πρέπει να είσαι ευάλωτος απέναντί της.
• Για ν'αφιερώσεις τον εαυτό σου στην αγάπη, πρέπει για πάντα να ωριμάζεις μέσα στην αγάπη.

Καθώς το παιδί του ανθρώπου ωριμάζει, ο κόσμος που το περιβάλλει, οι άνθρωποι που αλληλεπιδρούν μέσα στον κόσμο του θα το διδάξουν τί σημαίνει αγάπη.

Η αγάπη είναι συναίσθημα αλλά είναι μαζί και μία “αντίδραση” σ'ένα συναίσθημα και γι'αυτό, μια “δραστήρια” έκφραση αυτού που νιώθουμε.

...είναι κάτι που γίνεται δράση πάνω σε κάτι άλλο, πράξη προς μια πράξη (μέσω των οποίων εκδηλώνεται).

“Πολύ πριν τη γέννησή μας, ακόμη και πριν τη σύλληψή μας, οι γονείς μας έχουν αποφασίσει για το ποιοί θα είμαστε” - Ζαν Πωλ Σαρτρ

Άλλες επιρροές που διδάσκουν αγάπη, εκτός από την οικογένεια, η επίπτωση αυτών μπορεί να είναι ισχυρή.
~Η πνευματική καλλιέργεια του ατόμου.

Κανένας δε μπορεί να είναι ολοκληρωτικά απαλλαμένος από πολιτιστικές πιέσεις και επιρροές.
Για να γίνει κάποιος ένα άτομο “που το εγκρίνει η κοινωνία”, πρέπει να απαρνηθεί κάτι από τον εαυτό του.
Η κουλτούρα και η κοινωνία έχουν τη δύναμη, αν επιλέξουμε να είμαστε μέλη τους, να επηρρεάζουν τις σκέψεις μας, τις επιλογές μας, να βάζουν σε καλούπια τη συμπεριφορά μας, να μας διδάσκουν τα όρια προσαρμογής, και να μας δείχνουν τί σημαίνει αγάπη.

Η γλώσσα είναι το κύριο μέσο με το οποίο μεταφέρουμε γνώσγ, στάσεις, προκαταλήψεις, συναισθήματα κι αυτές τις πλευρές που καθιστούν την προσωπικότητα του ατόμου & την κουλτούρα του μοναδικές.

Όλες οι λέξεις έχουν ένα διανοητικό περιεχόμενο και ένα συναισθηματικό αντίκτυπο.
Κάθε φορά που ένας γονιός ή δάσκαλος διδάσκουν σ'ένα παιδί ένα σύμβολο του δίνουν μαζί ένα διανοητικό κι ένα συναισθηματικό περιεχόμενο – γι'αυτό το σύμβολο.

...και στάση. Ένα είδος χάρτη σχηματίζεται που είναι στατικός και που πάνω του θα πραγματοποιηθεί όλη του η κατοπινή μάθηση και συνειδητοποίηση των στάσεων.
Ο χάρτης θα καθοριστεί από το πόσο πολύ τα σύμβολα θα μοιάζουν με τα γεγονότα και από το πώς εκλαμβάνονται, αφομοιώνονται, αναλύονται κι ενισχύονται μέσα σπό την εμπειρία.

Τα πάντα διδάσκονται, εκτός από αυτά που είναι αναγκαία για ν'αναγνωρίσει τον εαυτό του ένα άτομο που ωριμάζει, για να αντιληφθεί τη σχέση του εαυτού του με τους άλλους.