"Αγάπη"

Κεφάλαιο 9 : Η αγάπη αναγνωρίζει ανάγκες

Ο άνθρωπος έχει φυσικές και συναισθηματικές ανάγκες.
Οι φυσικές είναι οι πιο απλές για να ικανοποιηθούν, ωστόσο, περνάει τον περισσότερο από το χρόνο του γι'αυτές.
Οι συναισθηματικές είναι λίγες, αλλά εξίσου σημαντικές.
Αν δεν ικανοποιηθούν μπορεί να είναι τόσο καταστρεπτικές όσο η φυσική πείνα, τόσο δυσάρεστες όσο η έλλειψη καταφυγίου και τόσο εξοντωτικές όσο η δίψα.

Οι ανικανοποίητες συναισθηματικές ανάγκες μπορούν να επιφέρουν απογοήτευση, απομόνωση κι αγωνία και να οδηγήσουν σε θάνατο ή σε μια κατάσταση ζωντανού/νεκρού, στη νεύρωση και στη ψύχωση.

Βασικές ψυχολογικές ανάγκες :
να τον δουν, να τον αναγνωρίσουν, να τον εκτιμήσουν, να τον ακούσουν, να του δείξουν τρυφερότητα.
Πρέπει να έχει την ελευθερία να επιλέξει το δικό του δρόμο, να ωριμάσει με το δικό του ρυθμό και να κάνει τα δικά του λάθη, να μάθει !
Χρειάζεται ν'αποδεχτεί τον εαυτό του και τα άλλα ανθρώπινα πλάσματα και να γίνει αποδεκτός από αυτά.

Χρειάζεται να ωριμάσει σαν ένα μοναδικό άτομο, να είναι ένα “Εγώ” όπως κι ένα “Είμαι”.

Ο άνθρωπος θα υποφέρει από τις ανικανοποίητες ανάγκες του. Χρειάζεται να τον βλέπουν, να τον ακούν και να του δείχνουν τρυφερότητα.

Ακόμη κι όταν κάποιος ακούει έναν άλλο, συχνά ακούει αυτά που θέλει.

Η αγάπη αγγίζει, χαϊδεύει. Η σωματική αγάπη είναι αναγκαία για την ευτυχία, την ωρίμανση και την ανάπτυξη.

“στη βάση όλων των διανοητικών ασθενειών βρίσκεται η έλλειψη των αισθησιακών ικανοποιήσεων” - Φρόυντ
από το χάδι της μητέρας προς το παιδί της, ως τις πιο παθιασμένες σεξουαλικές εμπειρίες και όλες τις διαβαιμίσεις ανάμεσά τους.

Ο άνθρωπος χρειάζεται ν'αγγίξει και να τον αγγίξουν.

Είναι αδύνατο να συνειδητοποιήσεις μια κατάσταση όπου κάποιος αγαπά βαθιά κι ειλικρινά χωρίς μια επιθυμία για κάποιας μορφής αισθησιακή ικανοποίηση.

Η αγάπη χρειάζεται ελευθερία.

Αξίζει ο “δρόμος” που έχει καρδιά.
Το κάθε άτομο μπορεί να κρίνει για τον εαυτό του μόνο ποιός δρόμος έχει καρδιά γι'αυτόν.
Εκεί όπου οι δρόμοι διασταυρώνονται υπάρχει ένωση. Εκεί όπου τραβούν παράλληλοι υπάρχει γαλήνη, φτάνει ο κάθε δρόμος ν'αγαπά και να τιμά τον άλλον.

Η αγάπη δεν δίνει ποτέ καταευθύνσεις. Γιατί ξέρει πως το να οδηγήσεις κάποιον έξω από το δρόμο του... θα το “εξασθενίσει”.

Ο καθένας πρέπει να είναι ελεύθερος ν'ακολουθήσει το δικό του δρόμο, με τον τρόπο που έχει επιλέξει και με τον ιδιαίτερο ρυθμό του.
Πρέπει να είναι ελεύθερος να κάνει τα δικά του λάθη και να μαθαίνει ό,τι μπορεί από αυτά.
Η αγάπη μας υπάρχει εκεί για να του προσφέρει υποστήριξη, και τη δύναμη να συνεχίσει την αναζήτησή του, με χαρά, προσφέροντας ακόμη και την καθημερινή ενθάρρυνση που χρειάζεται.

Η αγάπη δεν αντικαθρεπτίζει αυτόν που προσφέρει.

Συχνά ο άνθρωπος είναι τόσο πολύ απασχολημένος μ'αυτά που οι άλλοι πιστεύουν ή θα σκεφτούν ή λένε, ώστε σταματά ν'ακούει αυτά που εκείνος πιστεύει, σκέφτεται ή λέει.

... γίνεται όλα αυτά που οι άλλοι του υπαγορεύουν, καμμιά φορά και χωρίς να το αντιλαμβάνεται συνειδητά.

...είμαστε τόσο μπλεγμένοι μέσα σε αυτά που πρέπει να γίνουν, ώστε δεν έχουμε πια χρόνο να κάνουμε αυτά που θέλουμε.

Η αγάπη ακουει τις ίδιες ανάγκες της κι εκτιμά τη δική της μοναδικότητα.