"Ιωνάθαν Λίβινγκστον, Ο Γλάρος"

Μέρος 4

{ Το Τέταρτο Μέρος επικεντρώνεται στην περίοδο αρκετές εκατοντάδες χρόνια αφότου ο Ιωνάθαν και οι μαθητές του έχουν εγκαταλείψει το Σμήνος και οι διδασκαλίες τους έχουν γίνει σεβαστές ιδέες αντί να εφαρμόζονται. 

Τα πουλιά περνούν όλο τον χρόνο τους εκθειάζοντας τις αρετές του Ιωνάθαν και των μαθητών του και δεν περνούν καθόλου χρόνο πετώντας για χάρη του πετάγματος. Οι γλάροι εξασκούν περίεργες τελετουργίες και χρησιμοποιούν ως σύμβολα θέσης τις εκδηλώσεις του σεβασμού τους για τον Ιωνάθαν και τους μαθητές του. Τελικά κάποια πουλιά απορρίπτουν την τελετή και τα τελετουργικά και μόλις αρχίζουν να πετούν.

Τελικά ένα πουλί ονόματι Anthony Gull αμφισβητεί την αξία της ζωής αφού "...η ζωή είναι άσκοπη και αφού η άσκοπη είναι εξ ορισμού άσκοπη, τότε η μόνη σωστή πράξη είναι να βουτήξεις στον ωκεανό και να πνιγείς. Καλύτερα να μην υπάρχει καθόλου παρά να υπάρχει όπως ένα φύκι, χωρίς νόημα ή χαρά [...] Έπρεπε ούτως ή άλλως να πεθάνει αργά ή γρήγορα, και δεν έβλεπε κανένα λόγο να παρατείνει την οδυνηρή πλήξη της ζωής». 

Καθώς ο Άντονι κάνει μια βουτιά-βόμβα στη θάλασσα, με ταχύτητα και από υψόμετρο που θα τον σκότωνε, μια λευκή θολούρα αναβοσβήνει δίπλα του. Ο Άντονι πιάνει τη θαμπάδα, που αποδεικνύεται ότι είναι γλάρος, και ρωτά τι έκανε το πουλί:

«Συγγνώμη αν σε τρόμαξα», είπε ο άγνωστος με φωνή καθαρή και φιλική σαν τον άνεμο.
"Σε κοιτούσα όλη την ώρα. Απλά έπαιζα...δεν θα σε είχα χτυπήσει."

"Όχι! Όχι, δεν είναι αυτό."
Ο Άντονι ήταν ξύπνιος και ζωντανός για πρώτη φορά στη ζωή του, εμπνευσμένος.
"Τι ήταν αυτό?"

"Ω, λίγο διασκεδαστικό πέταγμα, υποθέτω. Μια βουτιά και ένα τράβηγμα σε αργή κύλιση  με ένα κυλιόμενο βρόχο από την κορυφή. Απλώς μπερδεύουμε. Εάν θέλεις πραγματικά να το κάνεις καλά, χρειάζεται λίγη εξάσκηση, αλλά φαίνεται ωραίο, δεν νομίζεις;

"Είναι, είναι...όμορφο, αυτό είναι! Αλλά δεν έχεις πάει καθόλου γύρω από το Σμήνος. Ποιος είσαι, τέλος πάντων;"

«Μπορείς να με λες Ιωνάθαν». }

Πηγή : wikipedia

 ~*~

Image by Steffen Wachsmuth

"Ιωνάθαν Λίβινγκστον, Ο Γλάρος"

Μέρος 3

{ Ο Ιωνάθαν έχει συγκεντρώσει τώρα μια μικρή ομάδα από Απόβλητους ως ιπτάμενους φοιτητές, με τον Φλέτσερ τον σταρ μαθητή, και τους λέει ότι «ο καθένας από εμάς είναι στην πραγματικότητα... μια απεριόριστη ιδέα ελευθερίας».
Η βαθύτερη φύση των λόγων του δεν είναι ακόμη κατανοητή από τους μαθητές του, που πιστεύουν ότι μόλις παίρνουν βασικά μαθήματα πτήσης. Για ένα μήνα, ο Ιωνάθαν τους παίρνει με τόλμη για να κάνουν εναέρια ακροβατικά ακριβώς μπροστά από το σαστισμένο Σμήνος. Μερικά μέλη του Σμήνους εντάσσονται σιγά-σιγά στους Απόβλητους και ένας νέος με σπασμένο φτερό μπορεί ως εκ θαύματος να βγει στον αέρα, απλά με την ενθάρρυνση του Ιωνάθαν και μια αλλαγή νοοτροπίας.
Ο Ιωνάθαν αναφωνεί ότι η ελευθερία είναι η ίδια η φύση της ύπαρξης ενός γλάρου, και κάθε νόμος ή φόβος εναντίον του θα πρέπει να παραμεριστεί. Εν τω μεταξύ, ο Φλέτσερ μοιράζεται φήμες ότι το υπόλοιπο του Σμήνος πιστεύει ότι ο Ιωνάθαν είναι είτε μεσσίας είτε διάβολος.
Ο Ιωνάθαν αναστενάζει όταν τον παρεξηγούν.

Μια μέρα, ο Φλέτσερ, πετώντας πολύ γρήγορα, σκοτώνεται σε μια σύγκρουση.
Ξυπνώντας σε μια άλλη πραγματικότητα, ακούει τη φωνή του Ιωνάθαν να τον πειράζει ότι το κόλπο για να ξεπεράσεις τους περιορισμούς του χρόνου και του χώρου είναι να το κάνεις βήμα-βήμα
- όχι τόσο γρήγορα.
Με την απόφαση είτε να επιμείνει στη μετά θάνατον ζωή είτε να επιστρέψει στον κόσμο του, ο Φλέτσερ επιλέγει το δεύτερο. Ανασταίνεται στη μέση του αηδιασμένου Σμήνους, μερικοί από τους οποίους φοβούνται και αποδοκιμάζουν την υπερφυσική επανεμφάνισή του. Ο Ιωνάθαν μεταφέρει τον Φλέτσερ στην ασφάλεια, παραπονούμενος για το πόσο δύσκολο είναι να πειστούν τα πουλιά ότι είναι ελεύθερα και ότι θα μπορούσαν να το αποδείξουν μόνοι τους αν απλώς εξασκούνταν, όπως έκανε εκείνος. Ο Φλέτσερ ρωτά τον Ιωνάθαν για την επιμονή του να πιστεύει ότι πρέπει να «αγαπούν» το ανίδεο Σμήνος.
Ο Ιωνάθαν απαντά ότι εννοεί ότι πρέπει να εξασκηθούν στο να «αγαπούν το καλό σε καθένα από αυτά και να τους βοηθούν να το δουν στον εαυτό τους». Ο Ιωνάθαν αποκαλύπτει επίσης ότι ο Φλέτσερ είναι έτοιμος να γίνει ο ίδιος δάσκαλος.
Το σώμα του Ιωνάθαν αρχίζει ξαφνικά να ξεθωριάζει, ζητά από τον Φλέτσερ να σταματήσει τους άλλους να τον θεωρούν ανόητο σαν θεό και δίνει μια τελευταία συμβουλή: «μάθε τι ξέρεις ήδη».

Μόνος του, ο Φλέτσερ αντιμετωπίζει τώρα μια νέα ομάδα πρόθυμων μαθητών.
Αρχίζει να μεταδίδει τα αισθήματα του Ιωνάθαν ότι οι γλάροι είναι απεριόριστες ιδέες ελευθερίας και το σώμα τους δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ίδια τη σκέψη.
Συνειδητοποιώντας ότι αυτό μπερδεύει τους νεαρούς γλάρους, καταλαβαίνει γιατί ο Ιωνάθαν του είπε να ακολουθεί σιγά σιγά τις διδασκαλίες βήμα προς βήμα, και αντ' αυτού ξεκινά με ένα πιο απλό μάθημα πτήσης. Συλλογιζόμενος ιδιωτικά την πεποίθηση του Ιωνάθαν ότι δεν υπάρχουν όρια, ο Φλέτσερ χαμογελά με το υπονοούμενο αυτού: ότι θα δει τον Ιωνάθαν ξανά, μια μέρα σύντομα. }

Πηγή : wikipedia

 ~*~

Image by Jinwoo Ahn

Ο καθένας από εμάς είναι στην πραγματικότητα... μια απεριόριστη ιδέα ελευθερίας

Πιό σημαντικό ήταν η φλόγα που τον έκαιγε να μάθει να πετάει.

χειρότερη από την οργή και τη μανία του γι'άλλη μια αποτυχία.

Πρέπει να παραμερίζουμε οτιδήποτε μας περιορίζει.

Έχεις όλο το δικαίωμα να'σαι ο εαυτός σου, ο αληθινός σου εαυτός, εδώ και τώρα, και τίποτε δε μπορεί να σταθεί εμπόδιοο στο δρόμο σου.

Η ελευθερία είναι η ίδια ή φύση της ύπαρξής σου.
Οτιδήποτε εμποδίζει αυτή την ελευθερία πρέπει να παραμερίζεται, ανεξάρτητα από το αν είναι τελετουργία, προκατάληψη ή οποιουδήποτε άλλου είδους περιορισμός.

Ο μόνος αληθινός νόμος είναι εκείνος που οδηγεί στην ελευθερία.

...άρχισαν να καταλαβαίνουν αυτό που είναι στην πραγματικότητα και στη συνέχεια να το εκφράζουν.

Η γνώμη μου είναι πως αυτό το είδος πτήσης υπήρχε πάντα για να το μάθει οποιοσδήποτε ήθελε να το ανακαλύψει.
Αυτό δεν έχει να κάνει με τις εποχές. Μπορεί να προηγούμαστε ίσως από τις συνήθειες που επικρατούν στον κόσμο σήμερα. Από τον τρόπο που πετούν οι περισσότεροι γλάροι.

“...πως καταφέρνεις ν'αγαπάς ένα όχλο από πουλιά που μόλις πριν λίγο προσπάθησαν να σε σκοτώσουν”.
“ Ω, Φλετς, δεν είναι αυτό που αγαπάς! Φυσικό είναι να μην αγαπάς το μίσος και τη κακία. Πρέπει να εξαρτηθείς μέχρι να δεις τον αληθινό γλάρο, το καλό που κρύβει ο καθένας μέσα του και να τους βοηθήσεις να το δουν κι αυτοί. Αυτό εννοώ όταν μιλώ γι'Αγάπη... “.

αυτό που χρειάζεσαι είναι να συνεχίσεις ν'ανακαλύπτεις τον εαυτό σου κάθε μέρα και λίγο περισσότερο.

Μην πιστεύεις αυτά που σου λένε τα μάτια σου. Ό,τι κι αν σου δείξουν δεν θα είναι περιορισμός. Κοίταξε με την κατανόησή σου. Βρες αυτά που ήδη γνωρίζεις και θα δεις τον τρόπο να πετάς.

"Ιωνάθαν Λίβινγκστον, Ο Γλάρος"

Οπισθόφυλλο

Ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον, η πιο πολυσυζητημένη, γεμάτη έμπνευση ιστορία της εποχής μας, αφηγείται τη ζωή ενός πουλιού, που είναι αποφασισμένο να μην είναι συνηθισμένο. Αυτό το μοντέρνο κλασικό best seller που έχει εκδοθεί με ένα όμορφο νέο εξώφυλλο και είναι η ιστορία ανθρώπων που θέλουν να ακολουθήσουν τα όνειρά τους, αλλά και να φτιάξουν τους δικούς τους κανόνες, έχει εμπνεύσει ανθρώπους ανά δεκαετίες.

"Οι πιο πολλοί γλάροι το μόνο που μπαίνουν στον κόπο να μάθουν είναι οι βασικές αρχές της πτήσης -δηλαδή πως να πετούν για να φτάσουν από την ακροθαλασσιά στην τροφή τους και πάλι πίσω", γράφει ο συγγραφέας Richard Bach σε αυτή την αλληγορία για ένα μοναδικό πουλί που ονομάζεται Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον. 

"Γι' αυτούς δεν έχει σημασία το πέταγμα, αλλά το φαγητό. Όμως για τούτον εδώ το γλάρο, μετρούσε πολύ περισσότερο η χαρά τού να πετάει". Το πέταγμα στην πραγματικότητα είναι η μεταφορά που κάνει την ιστορία αυτή υψηλού νοήματος. 

Αυτό το μοντέρνο κλασικό best seller είναι ένα παραμύθι για την αναζήτηση υψηλού νοήματος στη ζωή, ακόμη κι αν το σμήνος σου, η φυλή ή η γειτονιά σου βρίσκει τη φιλοδοξία σου απειλητική (κάποια στιγμή ο αγαπημένος μας γλάρος εξορίζεται από το ίδιο του το σμήνος).

Χωρίς να διακινδυνεύει το υψηλό του όραμα, ο Ιωνάθαν μαθαίνει τη σημασία της αγάπης και της ευγένειας και λαμβάνει την ύψιστη ανταμοιβή -την υπεροχή.

Αυτό το κλασικό έργο πνευματικότητας έχει εμπνεύσει χιλιάδες αναγνώστες να ακολουθήσουν το δικό τους μονοπάτι στη ζωή και να εκπληρώσουν τον πραγματικό τους σκοπό.

Ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον: Ένας Χαλίλ Γκιμπράν με φτερά.

"Ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον"

Επίλογος

...κάποια στιγμή όλοι μας δεν φτάνουμε σ'ένα σημείο όπου τίποτε άλλο δε μπορεί να μας βοηθήσει εκτός από την πίστη μας στις ιδέες που αγαπάμε περισσότερο ;

ο δρόμος όσων τολμούν να ζουν ευτυχισμένοι είναι ο δικός τους δρόμος : να βρούμε, δηλαδή, αυτό που θα θέλαμε να κάνουμε περισσότερο από καθετί άλλο στη ζωή μας και να τραβήξουμε προς τα εκεί με θάρρος, επιμονή κι ακλόνητη αποφασιστηκότητα.

Εκείνο που έχει σημασία, δεν είναι η μορφή που παίρνουμε αλλά με πόση ομορφιά κι αγάπη θ'αποφασίσουμε να τη στολίσουμε.

// Άνθρωποι που ακολουθούν τους δικούς τους νόμους, όταν ξέρουν πως έχουν δίκιο...

Άνθρωποι που αντλούν ιδιαίτερη χαρά από αυτό που κάνουν πολύ καλά (ακόμα κι αν είναι μόνο για τον εαυτό τους)...

Άνθρωποι που ξέρουν ότι υπάρχει στη ζωή κάτι παραπάνω απ'ότι μπορεί να δει το μάτι... //

"Ιωνάθαν Λίβινγκστον, Ο Γλάρος"

Μέρος 1

 { Ο Ιωνάθαν Λίβινγστον, ένας γλάρος, είναι απογοητευμένος με τις καθημερινές διαμάχες για το πενιχρό φαγητό και την απόλυτη επιβίωση μέσα στο κοπάδι του, χωρίς κανένα βαθύτερο νόημα πίσω από τη ζωή.
Σε αντίθεση με τους συνομηλίκους του, καταλαμβάνεται από ένα πάθος για κάθε είδους πτήση και η ψυχή του πετάει στα ύψη καθώς πειραματίζεται με συναρπαστικές προκλήσεις τολμηρών εναέριων κατορθωμάτων και μαθαίνει περισσότερα για τη φύση του σώματός του και του περιβάλλοντος για την επίτευξη ταχύτερης και ταχύτερης πτήσης.
Τελικά, η έλλειψη συμμόρφωσής του με την περιορισμένη ζωή των γλάρων τρομάζει το Σμήνος και τον διώχνουν επίσημα με την ετικέτα "Απόβλητος". Χωρίς να πτοείται από αυτό, ο Τζόναθαν συνεχίζει τις προσπάθειές του για να επιτύχει ολοένα και μεγαλύτερους στόχους πτήσης, διαπιστώνοντας ότι είναι συχνά επιτυχημένος.
Ζει μια μακρά ευτυχισμένη ζωή, και είναι λυπημένος όχι λόγω της μοναξιάς του, αλλά μόνο λόγω του γεγονότος ότι το υπόλοιπο Σμήνος δεν θα γνωρίσει ποτέ την πλήρη δόξα του πετάγματος, όπως αυτός. Σε μεγάλη ηλικία τον συναντούν δύο λαμπεροί γλάροι που μοιράζονται τις ικανότητές του, εξηγώντας του ότι έχει μάθει πολλά, αλλά ήρθαν να τον πάνε «σπίτι» όπου θα πάει «πιο ψηλά». }

Πηγή : wikipedia

 ~*~

Image by ddzphoto

...Οι πιο πολλοί γλάροι το μόνο που μπαίνουν στον κόπο να κάνουν είναι οι βασικές αρχές της πτήσης.
~ μετρούσε πού περισσότερο η χαρά του να πετάει.

Το μόνο που θέλω είναι να μάθω τί μπορώ και τί δεν μπορώ να κάνω στον αέρα.

...όλα τούτα δεν έχουν κανένα νόημα.
...Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που δε ξέρω ακόμα!

πεινασμένος, ευτυχισμένος μαθητής
δεν έχασε καθόλου χρόνο για κουβέντα. Ανακάλυψε... τον τροχό.

Πόσα πιο πολλά πράγματα υπάρχουν τώρα στη ζωή!
Μπορούμε να βγούμε από την άγνοια, να δούμε τους εαυτούς μας σαν πλάσματα κοντά στο τέλειο, με πνεύμα και ικανότητες.
Μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι !
Μπορούμε να μάθουμε πώς να πετάμε !

Μόνο που εγώ δεν θέλω τιμητικές διακρίσεις. Δεν έχω καμμιά διάθεση να γίνω αρχηγός. Το μόνο που θέλω είναι να μοιραστώ μαζί τους όλα όσα ανακάλυψα, να τους δίξω τους ορίζοντες που ανοίγονται μπροστά μας.
Έκανε ένα βήμα μπρος.

“..κάποια μέρα γλάρε Ιωνάθαν Λίβινγκτον, θα μάθεις πως η ανευθυνότητα δεν αποδίδει. Η ζωή είναι το άγνωστο και τίποτε δε μπορεί να γίνει γνωστό, εκτός από το γεγονός ότι ερχόμαστε στον κόσμο για να τρώμε και να παραμένουμε ζωντανοί όσο περισσότερο μπορούμε”
ένας γλάρος ποτέ δεν αντιμιλά... αλλά ο Ιωνάθαν ύψωσε τη φωνή του.
“Ανευθυνότητα!... Ποιός μπορεί να είναι περισσότερο υπεύθυνος από ένα γλάρο που ανακαλύπτει και ακολουθεί κάποιο νόημα, κάποιον υψηλότερο σκοπό στη ζωή του; ...”

Η μεγάλη θλίψη δεν οφειλόταν τόσο στη μοναξιά όσο στο ότι οι άλλοι γλάροι δε θέλησαν να πιστέψουν στο μεγαλείο της πτήσης που τους περίμενε.
Είχαν αρνηθεί ν'ανοίξουν τα μάτια τους καινα δουν.

Ασκώντας τον ίσιο εσωτερικό έλεγχο, πετούσε μέσα από πυκνές θαλασσινές ομίχλες κι ανέβαινε ψηλά από πάνω στους σε αστραφτερούς, καταγάλανους ουρανούς...
την ίδια ακριβώς στιγμή που όλοι οι άλλοι γλάροι στέκονταν στο έδαφος και δεν ήξεραν τίποτε άλλο από ομίχλες και βροχές.

...Έμαθε να πετάει και δεν μετάνιωνε για το τίμημα που είχε πληρώσει. Ανακάλυψε ότι η ανία, ο φόβος και ο θυμός αποτελούν τις αιτίες που ο βίος των γλάρων είναι τόσο σύντομος και, με αυτά τα συναισθήματα διωγμένα οριστικά από το νου του, μπόρεσε κι έζησε μια μακρόχρονη κι ευτυχισμένη ζωή.

"Ιωνάθαν Λίβινγκστον, Ο Γλάρος"

Μέρος 2

 { Ο Ιωνάθαν μεταβαίνει σε μια πραγματικότητα, η οποία υποθέτει ότι είναι ο παράδεισος, όπου όλοι οι γλάροι απολαμβάνουν να πετούν όσο κι εκείνος, και εξασκούνται σε ακόμα πιο απίστευτους ελιγμούς και ταχύτητες.
Σύντομα ρωτά τον εκπαιδευτή του Σάλιβαν γιατί αυτή η κοινότητα είναι τόσο μικρή. Ο Σάλιβαν λέει ότι ο Ιωνάθαν είναι μοναδικός στην προθυμία του να μάθει. Κάθε γλάρος επιλέγει την επόμενη ζωή του μέσα από τις επιλογές που έχουν κάνει στην τρέχουσα ζωή του, λίγοι προχωρούν σε αυτήν την ανώτερη ύπαρξη, αλλά οι περισσότεροι άλλοι ζουν στον ίδιο κόσμο ξανά και ξανά.
Ο Ιωνάθαν πλησιάζει τον Γέροντα Γλάρο της κοινότητας, τον Τσιάνγκ, ο οποίος παραδέχεται ότι αυτή η πραγματικότητα δεν είναι παράδεισος, αλλά ότι ο παράδεισος είναι η ίδια η επίτευξη της τελειότητας: μια ικανότητα πέρα από κάθε συγκεκριμένο χρόνο ή τόπο. Ξαφνικά, ο Τσιάνγκ εξαφανίζεται και εμφανίζεται ξανά μια στιγμή αργότερα, δείχνοντας την επίτευξη της τέλειας ταχύτητας.
Όταν ο Ιωνάθαν εκλιπαρεί να μάθει τις δεξιότητες του Τσιάνγκ, ο Τσιάνγκ εξηγεί ότι το μυστικό για την αληθινή πτήση είναι να αναγνωρίσει κανείς ότι η φύση κάποιου υπάρχει σε όλο τον χρόνο και τον χώρο. Αφού συγκεντρώθηκε σκληρά σε αυτή τη σκέψη, ο Ιωνάθαν βρίσκεται ξαφνικά μεταφερμένος σε έναν παράξενο πλανήτη.
Γιορτάζοντας τις ικανότητές του για αρχάριους, συνεχίζει να εξασκεί τα ταλέντα του στην τηλεμεταφορά με τον Τσιάνγκ, βελτιώνοντας σταδιακά την κατανόησή του για τις αόρατες αρχές της ζωής και της τελειότητας.

Μια μέρα, ο Τσιάνγκ μεταμορφώνεται αργά σε ένα εκτυφλωτικά φωτεινό ον και, λίγο πριν εξαφανιστεί για τελευταία φορά, δίνει στον Τζον μια τελευταία συμβουλή: «συνέχισε να δουλεύεις για την αγάπη». Ο Ιωνάθαν συλλογίζεται τα λόγια του Τσιάνγκ και, σε μια συζήτηση με τον Σάλιβαν, αποφασίζει να επιστρέψει στον δικό του πλανήτη, για να διδάξει στο αρχικό του Σμήνος όλα όσα έχει μάθει. Φτάνοντας εκεί, βρίσκει έναν φίλο του λάτρη των πτήσεων, τον Γλάρο Φλέτσερ Λυντ, ο οποίος είναι θυμωμένος που πρόσφατα έγινε «Απόβλητος» από το Σμήνος, για να αναλάβει ως τον πρώτο του νέο μαθητή.
Ο Τζόναθαν λέει ότι θα διδάξει τον Φλέτσερ μόνο εάν ο Φλέτσερ υποσχεθεί να συγχωρήσει το Σμήνος που τον έδιωξε. }

Πηγή : wikipedia

 ~*~

Image by Gerd Altmann

- Γιατί είμαστε τόσοι λίγοι εδώ ; Από εκεί που ήρθα, υπήρχαν...
- ...χιλιάδες, πολλές χιλιάδες γλάροι. Το ξέρω. Η μόνη απάντηση που μπορώ να σου δώσω, Ιωνάθαν, είναι πως είσαι από τα πουλιά που βρίσκει κανείς ένα στο εκατομμύριο. Πηγαίναμε απ'τον ένα κόσμο στον άλλο, ίδιο σχεδόν με τον προηγούμενο, ξεχνώντας αμέσως από πού είχαμε έρθει και χωρίς να νοιαζόμαστε πού πηγαίνουμε, αφύ ζούσαμε μονάχα από στιγμή σε στιγμή. Μπορείς να φανταστείς πόσες ζωές θα πρέπει να ζήσαμε, χωρίς να συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχουν περισσότερα πράγματα στη ζωή από το φαγητό, τους καβγάδες ή την ανάληψη εξουσίας μέσα στο Σμήνος;
Χίλιες ζωές, Ίωνα, δέκα χιλιάδες ζωές! Κι ύστερα, άλλες εκατό μέχρι ν'αρχίσουμε να μαθαίνουμε πως υπάρχει κάτι που λέγεται τελειότητα, κι άλλες εκατό ακόμα για να συλλάβουμε την ιδέα ότι ο σκοπός μας στη ζωή είναι να βρούμε αυτή την τελειότητα και να την εκδηλώσουμε.
Φυσικά, ο ίδιος κανόνας εξακολουθεί να ισχύει και τώρα ακόμα : επιλέγουμε τον επόμενο κόσμο μας με βάση τα όσα μαθαίνουμε σ'αυτόν εδώ.
Αν δεν μάθουμε τίποτα, ο επόμενος κόσμο θα είναι ίδιος με αυτόν και θα'χουμε ν'αντιμετωπίσουμε τους ίδιους περιοριορισμούς και τα ίδια δυσβάσταχτα βάρη.

...ο Γέροντας γλάρος... αντί να τον έχουν εξασθενήσει τα χρόνια του, ο Γέροντας είχε γίνει πιο δυνατός.
Μπορούσε να ξεπεράσει κάθε γλάρο του Σμήνους στο πέταγμα κι είχε μάθει τεχνικές που οι άλλοι μόλις τώρα ανακάλυπταν.

Ο παράδεισος είναι η τελειότητα.

Τέλεια “ταχύτητα”, σημαίνει το να είσαι εκεί.

Σ'ένα απειροελάχιστο κλάσμα μια στιγμής, χωρίς καμμιά προειδοποίηση [...] εμφανίστηκε στην άκρη της θάλασσας.
Μπορείς να πας σε όποιο τόπο & χρόνο θέλεις. [...] Εγώ έχω πάει όπου κι όποτε μπορώ να σκεφτώ.

Είναι παράξενο. Οι γλάροι που περιφρονούν την τελειότητα για χάρη του ταξιδιού, πηγαίνουν στο πουθενά με καθυστέρηση. [...] Πάντανα θυμάσαι, ότι ο παράδεισος δεν είναι ούτε τόπος ούτε χρόνος, γιατί αυτά τα δύο πράγματα δεν έχουν κανένα νόημα.

Το μυστικό [...] ήταν να πάψει (ο Ιωνάθαν) να θεωρεί τον εαυτό του παγιδευμένο μέσα σ'ένα περιορισμένο σώμα που είχε άνοιγμα φτερών περίπου ένα μέτρο και επιδόσεις, οι οποίες μπορούσαν ν'αποτυπωθούν σε κάποιο διάγραμμα.

Όλα γίνονται όταν ξέρεις τί κάνεις.

Μακρύτερα βλέπει ο γλάρος που πετάει ψηλότερα.