"Ιωνάθαν Λίβινγκστον, Ο Γλάρος"

Μέρος 2

 { Ο Ιωνάθαν μεταβαίνει σε μια πραγματικότητα, η οποία υποθέτει ότι είναι ο παράδεισος, όπου όλοι οι γλάροι απολαμβάνουν να πετούν όσο κι εκείνος, και εξασκούνται σε ακόμα πιο απίστευτους ελιγμούς και ταχύτητες.
Σύντομα ρωτά τον εκπαιδευτή του Σάλιβαν γιατί αυτή η κοινότητα είναι τόσο μικρή. Ο Σάλιβαν λέει ότι ο Ιωνάθαν είναι μοναδικός στην προθυμία του να μάθει. Κάθε γλάρος επιλέγει την επόμενη ζωή του μέσα από τις επιλογές που έχουν κάνει στην τρέχουσα ζωή του, λίγοι προχωρούν σε αυτήν την ανώτερη ύπαρξη, αλλά οι περισσότεροι άλλοι ζουν στον ίδιο κόσμο ξανά και ξανά.
Ο Ιωνάθαν πλησιάζει τον Γέροντα Γλάρο της κοινότητας, τον Τσιάνγκ, ο οποίος παραδέχεται ότι αυτή η πραγματικότητα δεν είναι παράδεισος, αλλά ότι ο παράδεισος είναι η ίδια η επίτευξη της τελειότητας: μια ικανότητα πέρα από κάθε συγκεκριμένο χρόνο ή τόπο. Ξαφνικά, ο Τσιάνγκ εξαφανίζεται και εμφανίζεται ξανά μια στιγμή αργότερα, δείχνοντας την επίτευξη της τέλειας ταχύτητας.
Όταν ο Ιωνάθαν εκλιπαρεί να μάθει τις δεξιότητες του Τσιάνγκ, ο Τσιάνγκ εξηγεί ότι το μυστικό για την αληθινή πτήση είναι να αναγνωρίσει κανείς ότι η φύση κάποιου υπάρχει σε όλο τον χρόνο και τον χώρο. Αφού συγκεντρώθηκε σκληρά σε αυτή τη σκέψη, ο Ιωνάθαν βρίσκεται ξαφνικά μεταφερμένος σε έναν παράξενο πλανήτη.
Γιορτάζοντας τις ικανότητές του για αρχάριους, συνεχίζει να εξασκεί τα ταλέντα του στην τηλεμεταφορά με τον Τσιάνγκ, βελτιώνοντας σταδιακά την κατανόησή του για τις αόρατες αρχές της ζωής και της τελειότητας.

Μια μέρα, ο Τσιάνγκ μεταμορφώνεται αργά σε ένα εκτυφλωτικά φωτεινό ον και, λίγο πριν εξαφανιστεί για τελευταία φορά, δίνει στον Τζον μια τελευταία συμβουλή: «συνέχισε να δουλεύεις για την αγάπη». Ο Ιωνάθαν συλλογίζεται τα λόγια του Τσιάνγκ και, σε μια συζήτηση με τον Σάλιβαν, αποφασίζει να επιστρέψει στον δικό του πλανήτη, για να διδάξει στο αρχικό του Σμήνος όλα όσα έχει μάθει. Φτάνοντας εκεί, βρίσκει έναν φίλο του λάτρη των πτήσεων, τον Γλάρο Φλέτσερ Λυντ, ο οποίος είναι θυμωμένος που πρόσφατα έγινε «Απόβλητος» από το Σμήνος, για να αναλάβει ως τον πρώτο του νέο μαθητή.
Ο Τζόναθαν λέει ότι θα διδάξει τον Φλέτσερ μόνο εάν ο Φλέτσερ υποσχεθεί να συγχωρήσει το Σμήνος που τον έδιωξε. }

Πηγή : wikipedia

 ~*~

Image by Gerd Altmann

- Γιατί είμαστε τόσοι λίγοι εδώ ; Από εκεί που ήρθα, υπήρχαν...
- ...χιλιάδες, πολλές χιλιάδες γλάροι. Το ξέρω. Η μόνη απάντηση που μπορώ να σου δώσω, Ιωνάθαν, είναι πως είσαι από τα πουλιά που βρίσκει κανείς ένα στο εκατομμύριο. Πηγαίναμε απ'τον ένα κόσμο στον άλλο, ίδιο σχεδόν με τον προηγούμενο, ξεχνώντας αμέσως από πού είχαμε έρθει και χωρίς να νοιαζόμαστε πού πηγαίνουμε, αφύ ζούσαμε μονάχα από στιγμή σε στιγμή. Μπορείς να φανταστείς πόσες ζωές θα πρέπει να ζήσαμε, χωρίς να συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχουν περισσότερα πράγματα στη ζωή από το φαγητό, τους καβγάδες ή την ανάληψη εξουσίας μέσα στο Σμήνος;
Χίλιες ζωές, Ίωνα, δέκα χιλιάδες ζωές! Κι ύστερα, άλλες εκατό μέχρι ν'αρχίσουμε να μαθαίνουμε πως υπάρχει κάτι που λέγεται τελειότητα, κι άλλες εκατό ακόμα για να συλλάβουμε την ιδέα ότι ο σκοπός μας στη ζωή είναι να βρούμε αυτή την τελειότητα και να την εκδηλώσουμε.
Φυσικά, ο ίδιος κανόνας εξακολουθεί να ισχύει και τώρα ακόμα : επιλέγουμε τον επόμενο κόσμο μας με βάση τα όσα μαθαίνουμε σ'αυτόν εδώ.
Αν δεν μάθουμε τίποτα, ο επόμενος κόσμο θα είναι ίδιος με αυτόν και θα'χουμε ν'αντιμετωπίσουμε τους ίδιους περιοριορισμούς και τα ίδια δυσβάσταχτα βάρη.

...ο Γέροντας γλάρος... αντί να τον έχουν εξασθενήσει τα χρόνια του, ο Γέροντας είχε γίνει πιο δυνατός.
Μπορούσε να ξεπεράσει κάθε γλάρο του Σμήνους στο πέταγμα κι είχε μάθει τεχνικές που οι άλλοι μόλις τώρα ανακάλυπταν.

Ο παράδεισος είναι η τελειότητα.

Τέλεια “ταχύτητα”, σημαίνει το να είσαι εκεί.

Σ'ένα απειροελάχιστο κλάσμα μια στιγμής, χωρίς καμμιά προειδοποίηση [...] εμφανίστηκε στην άκρη της θάλασσας.
Μπορείς να πας σε όποιο τόπο & χρόνο θέλεις. [...] Εγώ έχω πάει όπου κι όποτε μπορώ να σκεφτώ.

Είναι παράξενο. Οι γλάροι που περιφρονούν την τελειότητα για χάρη του ταξιδιού, πηγαίνουν στο πουθενά με καθυστέρηση. [...] Πάντανα θυμάσαι, ότι ο παράδεισος δεν είναι ούτε τόπος ούτε χρόνος, γιατί αυτά τα δύο πράγματα δεν έχουν κανένα νόημα.

Το μυστικό [...] ήταν να πάψει (ο Ιωνάθαν) να θεωρεί τον εαυτό του παγιδευμένο μέσα σ'ένα περιορισμένο σώμα που είχε άνοιγμα φτερών περίπου ένα μέτρο και επιδόσεις, οι οποίες μπορούσαν ν'αποτυπωθούν σε κάποιο διάγραμμα.

Όλα γίνονται όταν ξέρεις τί κάνεις.

Μακρύτερα βλέπει ο γλάρος που πετάει ψηλότερα.