"Πτυχές Αλήθειας"

ΕΚΣΤΑΤΙΚΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΑΝΕΡΜΗΝΕΥΤΟ

Η έκ-σταση είναι η πιο κοντινή στάση προς την αλήθεια.

~*~

44. ΕΚΣΤΑΤΙΚΟΣ

Μαγευτικά τα χρώματα, τ'αρώματα, τα σχήματα και τα μεγέθη στη φύση.

Απέραντα τα βάθη και τα ύψη.

Εκπληκτικοί οι νόμοι και οι “τρόποι” του σύμπαντος.

Ο μικρομέγαλος άνθρωπος, στις ώρες της έκστασης και της “μέθης”, πιάνει μια περίεργη πτυχή, που δε φαίνεται να είναι και τόσο “περιττή”.

Κι αυτή η άρρητη δύναμη δε μοιάζει καθόλου με τη τύχη.

Γι'αυτό και ο σοφός, βλέποντας το σύμπαν, μένει πάντα εκστατικός.

Είναι δυνατόν να μην υπάρχει Θεός; Υπάρχει. Αλλά είναι ανερμήνευτος.

~*~

45. Ο ΑΝΕΡΜΗΝΕΥΤΟΣ ΚΑΙ ΑΚΑΤΑΛΗΠΤΟΣ

Κάποιοι θέλησαν να μοιάσουν του Θεού.

Ένας έδερνε μικρά παιδιά. Άλλος βασάνιζε τους αδύνατους. Κι ένας άλλος άφηνε τα θηρία ν'αλληλοτρόγωνται και να κατασπαράζουν τους ανθρώπους.

Σκοτάδι και φως, καλό και κακό, αγάπη κι εκδίκηση, δημιουργία και καταστροφή ανακατεύονταν όλα μαζί.

Κανένας “λογικός” δε θα μπορέσει ποτέ να καταλάβει γιατί επιτρέπει ο Θεός να γίνονται και “παράλογα” και “αντιφατικά”.

Μόνο ο αληθινός νιώθει τί είναι ο Θεός.

Ζει μέσα στο μυστήριο του Θεού. Και τα μυστήρια δεν εκφράζονται, μόνο βιώνονται.

~*~

46. ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΑΦΗΝΟΥΜΕ;

Με τηνα στάθεια που βλέπουν πολλοί γύρω τους, μένουν μετέωροι.

Αντίθετα, άλλοι, όσο πιο ασταθή βλέπουν τα γύρω, τόσο πιο ελεύθεροι νιώθουν. Η αμφιβολία είναι η εευθερία τους. Όμως, κάθε άνθρωπος νιώθει την ανάγκη, κρυφά ή φανερά, να στηρίζεται κάπου.

Η πείρα και η πραγματικότητα λένε ότι εκτός από μερικά, όλα τ'άλλα είναι εύθραστα. Στις κρίσιμες ώρες, που η θύελλα μαίνεται, ο θεόρατος άνθρωπος, αν δεν στηρίζεται σε θεόρατα στηρίγματα συντρίβεται.

Κανένα στήριγμα δε μπορεί να σηκώσει το βάρος της ανθρώπινης ύπαρξης. Μόνο ο Δημιουργός της το σηκώνει.

Έλεγε ένας σοφός, πως αν δεν υπήρχε Θεός έπρεπε να τον φτιάχναμε μόνοι μας για να στηριζόμαστε. Τώρα που υπάρχει, γιατί τον αφήνουμε;

~*~

47. ΤΟ ΟΝ

Τα ερωτήματα γύρω από τον Ον και το Είναι, αποτελούν το βαθύτερο νόημα του ανθρώπου και δείχνουν τη πνευματική του υπόσταση.

Είναι ο στόχος της φιλοσοφίας και της επιστήμης. Είναι προνόμιο του ανθρώπου.

Αυτό το προνόμιο το καλλιέργησαν ιδιαίτερα τα κορυφαία πνεύματα της ανθρωπότητας από τον Πυθαγόρα έως τον Αϊνστάιν. Με τις ανιχνεύσεις τους μα έδωσαν μεγαλοφυή φανερώματα της πνευματικής έλλαμψης του ανθρώπινου όντος.

~*~

48. ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Όταν δε μπορείς ν'αποδείξεις το σωστό, το αληθινό, το τέλειο, στενοχωριέσαι. Περνάς μια κρίση.

Κι όμως το σωστό δεν είναι πάντοτε αποδείξιμο. Και μάλιστα όταν υπερβαίνει τα όρια της λογικής. Και όταν είναι εντελώς προσωπικό σου γεγονός και βίωμα.

Η αδυναμία της απόδειξης, πολλές φορές, μπορεί ν'αποτελεί το μεγαλείο της αλήθειας του μυστηρίου.

Προϋποθέτει ισορροπία μεταξύ γνώσης και α-γνωσίας (λέγε πίστης). Πρέπει να ξέρεις τα όρια της μιας και τα όρια της άλλης. Ισίως της πρώτης.

Το άπειρο, η θεότητα, δεν αποδυκνείεται. Μόνο αποκαλύπτεται. Όλη η αλήθεια είναι ο Θεάνθρωπος Χριστός. Αυτός εκφράζει το παν. Αρκεί ο άνθρωπος να συλλάβει την έννοια που Αυτή περικλείει.

~*~

49. ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗ ΣΚΕΨΗΣ

Μαρτύριο είναι να υπηρετεί κανένας τη σκέψη ευσυνείδητα. Αναγκάζεται να προβληματίζεται συνέχεια κατά πόσο σκέφτεται σωστά. Κάθε σκέψη μπορείνα κρύβει κι ένα “Δούρειο Ίππο”. Μεταβάλλεται ανάλογα με τα στοιχεία που προκύπτουν από τα ερεθίσματα κάθε στιγμής.

Γι'αυτό η απειλή για εκτροπή της σκέψης από την αλήθεια είναι συνεχής.

Η κυριότερη άμυνα είναι το “κοντρολάρισμα” και το βάθεμα της σκέψης.

Λαθεμένη σκέψη – λαθεμένη ζωή.
Λαθεύει θανάσιμα η σκέψη από την ώρα που θολώνεται από τον ύπουλο εγωκεντρισμό.

Οι μάρτυρες της σκέψης είναι από τους ωραιότερους μάρτυρες στην αναζήτηση της αλήθειας.

~*~

50. Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ

Αθεώρητη και αθώρητη η “εικόνα” του Θεού.

Κάθε προσέγγιση εξωμυστηριακή μένει ατελεσφόρητη για τον άνθρωπο. Περιεργάζεται την επιφάνεια χωρίς την ουσία. Χωρίς το βάθος της “εικόνας”.

Μόνο ο μυστικός διάλογος που δημιουργεί η μθυστηριακή επαφή μεταξύ των “εικόνων”, Πλάστου και πλάσματος, αποκαλύπτει την οντολογική αξία του ανθρώπου.

Αυτό το διάλογο κάνει η Εκκλησία μέσα από τα μυστήριά της. Ακούει αυτό το διάλογο εκείνος που ζει συνειδησιακά μέσα στα μυστήρια. Μέσα στη Θεία μετουσία.

Μην εξετάζεις πώς φτάνει από τη στάση στην έκ-σταση, από τη λογική στη πίστη. Όλα γίνονται μέσα στο μυστικό διάλογο Θεού και ανθρώπου.

~*~

51. ΑΛΗΘΟΦΑΝΕΙΑ

Συνηθίσαμε να ζούμε περισσότερο με την αληθοφάνεια και λιγότερο με την αλήθεια. Η αληθοφάνεια μάλιστα μας επιβάλλεται με τέτοιο τρόπο, ώστε να τη ζούμε χωρίς να την υποπτευόμαστε.

Νεότερες έρευνες αποδυκνείουν πλάνε ανύποπτες. Η εικόνα του κοσμοείδωλου συνέχεια αλλάζει.

Μήπως είναι αναπόφευκτη η “συνύπαρξη” πλάνης και αλήθειας για την ανθρώπινη πορεία πάνω στη γη ; Μήπως η πλάνη θα είναι πάντοτε μια αφορμή γι ανα βρίσκουμε την αλήθεια;

Η θητεία μας σ'αυτές να ειναι μικρότερη από τη θητεία μας στην αλήθεια.

~*~

52. ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΩΤΗΜΑ

Αρκετοί, με τη τέχνη, εκφράζουν το είναι τους, το χαρακτήρα της υπόστασής τους, ολόκληρη την ύπαρξή τους.

Άλλοι πάλι κρύβονται κάτω απ'αυτήν.
Για τον ίδιο σκοπό της συγκάλυψης ή της αποκάλυψης της υπόστασης χρησιμοποιούνται κι άλλοι θεσμοί.

Συνήθως τη συγκάλυψη ή την αποκάλυψη του χαρακτήρα την επιδιώκουν οι βαθειές, οι πολύπτυχες υποστάσεις επειδή έχουν απέραντα βάθη. Τ'αποκαλύπτουν συνήθως με τη χρησιμοποίηση συμβόλων που αντλούν απ΄όλες τις περιοχές της ζωής και της αλήθειας.

Τόσο η αποκάλυψη όσο και η συγκάλυψη του χαρακτήρα της υπόστασης , ανήκει στην ελεύθερη εκλογή του ανθρώπου .