"Πτυχές Αλήθειας"

ΠΟΛΥΤΥΠΟΙ

Αυτό που αγνοούμε πιο πολύ είναι ο εαυτός μας, καθώς και οι τύποι των άλλων ανθρώπων.

~*~

31. ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΤΥΠΟΙ

Ο καθένας μπορεί να κρύβει κι άλλους τύπους, διαφορετικούς απ'αυτόν που δείχνει.

Οι τύπου, μπορεί να είναι άγνωστοι και σε μας τους ίδιους ακόμα. Και μόνο όταν έρθουν γεγονότα “προκλητικά” βγαίνουν στην επιφάνεια οι “απωθημένοι” μας τύποι.

Υπάρχουν τόσα άδυτα σε κάθε τύπο. Ο άνθρωπος είναι αντίφαση.

Ο άνθρωπος είναι περισσότερο αυτό που δε φαίνεται παρά αυτό που φαίνεται. Αυτή την πτυχή ας μη τη ξεχνάμε ποτέ. Εϊναι η άβυσσός μας.

~*~

32. Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΦΑΝΕΙΑ

Διψασμένοι για δόξα, τη κηνυγάμε όπου και να'ναι. Περισσότερο όμως στο θόρυβο.

Η δόξα του θορύβου όμως είναι η δόξα της στιγμής. Γρήγορα ανεβάζει και πιο γρήγορα κατεβάζει. Μας λείπει η αληθινή δόξα.

Ζούμε με το αίσθημα της προσωρινότητας, γι'αυτό και θορυβούνμε. Και θορυβούμε τόσο πιο πολύ όσο πιο άδειοι είμαστε.

Ο σημερινός άνθρωπος ζει περισσότερο με επιθέματα και με επι-χρίσματα. Του λείπουν τα ουσιαστικά, γι'αυτό κηνυγάει τα επιφανειακά. Αυτά, υποκαθιστούν την νοημοσύνη μας, παραπλανούν.

Χρησιμοποιούμε ένα νεολογισμό, για να δείχνουμε συγχρονισμό. Η μόδα μας συνεπαίρνει. Ανεβαίνουμε στο βάθρο της και διαλαλούμε την επιπολαιότητά μας.

Μεγάλη μάστιγμα ο τύπος της σπουδαιοφάνειας. Αδειάζει τα πάντα και τελικά γελοιοποιείται για πάντα.

Ο γεμάτος ποτέ δε κάνει το σπουδαίο.

~*~

33. ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ ΤΥΠΟΙ

Δυό άνθρωποι αρχίζουμε το δρόμο τους μαζί. Πλάθουνε όνειρα. Τους συνεπαίρνει η γοητεία της συμπόρευσης. Ορκίζονται πως θα βαδίσουνε μαζί. Μα ξαφνικά όλα σβήνουν και όλα χάνονται.

Γιατί;
Ίσως γιατί ποτέ δε μπήκε ο ένας στους άλλου της ψυχή. Η γλώσσα που μιλάνε είναι τόσο διαφορετική.

Η στάση τους απέναντι στο παρόν και το μέλλον είναι διαμετρικά αντίθετη.
Ο ένας σκέπτεται βαθιά και υπαρξιακά, ο άλλος πρόχειρα κι επιφανειακά.
Η καρδιά τους δε χτύπησε ποτέ με τον ίδιο παλμό μπροστά στην αγάπη, στη λατρεία και στη θυσία.

Ο ένας γυρίζει γύρω από το εγώ του, ο άλλος θυσιάζεται για τον συνάνθρωπό του.
Ο ένας αγκαλιάζει το σύμπαν, ο άλλος νομίζει πως μόνο αυτός αξίζει μέσα στο σύμπαν.

Πουθενά δε συναντιώνται αυτοί οι δύο, γιατί βλέπουνε μαζί μα χωριστά καταλαβαίνουν. Μόνο ο χρόνος και ο τόπος τους ενώνει.

Δεν τους ένωσε ποτέ η αληθινή αγάπη.

~*~

34. ΑΓΑΠΗ ΚΡΥΦΗ ΚΑΙ ΦΑΝΕΡΗ

Όταν αγαπάμε έναν άνθρωπο χωρίς όρια δύο εντελώς αντίθετα συναισθήματα μπορεί να μας κατέχουν! Ή να θέλουμε να διαλαλήσουμε ως τα πέρατα της οικουμένης την αγάπη μας. Ή να μη θέλουμε να τη μάθει κανείς, μήπως και χάσει το μεγαλείο της και τη γοητεία της. Μήπως και προδοθεί και χαθεί.

Οι πολύ μεγάλες αγάπες, όταν μείνουν μυστικές, κινδυνεύουν να σπάσουν τα σύνορα αυτών που τις κουβαλάνε. Δε μπαίνουν σε όρια, είναι εκρηκτικές.

Πάντως η αγάπη έχει το μεγαλείο της. Αρκεί να είναι αληθινή, Αυτή είναι η αληθινή πτυχή της.

Η αγάπη χωρίς όρια, όταν είναι “ερωτική” έχει δικά της μονοπα΄τια, που άλλοτε βγάζουν στην ευτυχία κι άλλοτε στη καταστροφή. Εξαρτάται από το ήθος.

Η επιδερμική αγάπη, δεν αρκεί για να καλύψει τ'απέραντα βάθη και τις άπειρες πτυχές της ζωής.

Όποια αγάπη δεν περνάει από τη θυσία του εγώ για να συναντήσει το Συ, είναι ιδιοτελής.

~*~

35. ΟΧΙ ΣΚΟΠΟΣ

Η μεγαλύτερη ρουφήχτρα είναι η αλόγιστη ηδονή. Τέρμα δεν έχει παρά μόνο τη καταστροφή.

Ο άνθρωπος όμως προτιμάει τη καταστροφή παρά να ζει χωρίς ηδονή.

Ο άνθρωπος ηδονίζεται με το φως και με το σκοτάδι. Με το μίσος και με την αγάπη. Με τη δημιουργικότητα και με τη καταστροφή. Με τα ένστικτα και με τις εφέσεις. Ακόμα και με το θάνατο, όταν σκοτώνει με μίσος ευχάριστα τους άλλους,

Χαρά σ'εκείνον που λογαριάζει την ηδονή μέσο και όχι σκοπό.

Τότε η ηδονή έχει αποστολή δίνει ευτυχία, χαρίζει φτερά.

~*~

36. ΒΑΘΥΤΕΡΗ ΕΝΝΟΙΑ

Πολλοί νιώθουν κατευτυχισμένοι απολαμβάντας κάτι που οι άλλοι το θεωρούν λάθος.

Μήπως η ευτυχία δεν πρέπει να μετριέται με “αντικειμενικότητα” ; Μήπως αυτό το μέτρημα είναι το πραγματικό λάθος;

Εκτός βέβαια και βρισκόμαστε μπροστά σε τέτοια γεγονότα που οδηγούν στο αναμφισβήτητο λάθος, τη διάλυση και καταστροφή της ανθρώπινης ύπαρξης.

Καμμία ευχαρίστηση δε μπορεί να ξεπεράσει την αξία της ύπαρξης.

Πτυχές, που θα μας κάνουν πολύ πιο προσεκτικούς λωστε όχι μόνο να μη κρίνουμε, αλλά να μη χαλάμε την ετυχία του άλλου.

~*~

37. Η ΕΥΤΥΧΙΑ

Η ευτυχία είναι απλή, γι'αυτό και άπειρη. Μόνο όταν τη μεταδίδεις μεγαλώνει.

Όποιος μπαίνει μπροστά και φράζει το δρόμο της ευτυχία κάνει το πιο ανίερο έργο.

Κάθε στιγμή της αληθινής ευτυχίας αξίζει περισσότερο απ'όλο το πλούτο της γης.
Και η πιο μικρή ευτυχία μπορεί να γίνει άπειρη, αν αυτός που τη ζει τη νιώθει “επ'άπειρον”.

Πού βρίσκεται η αληθινή ευτυχία;
Στη γνησιότητα, στην απλότητα, στην αλήθεια. Ποτέ στη “σκοπιμότητα”.

Δε σχετίζεται με τους αναίσθητους και τους εγωπαθείς.

Το κλίμα της ευτυχίας είναι η υγεία της ψυχής.

~*~

38. Ο ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ

Λίγο-πολύ, έχουμε αισθανθεί τη δίνη του πειρασμού.

Πόσο ευθύνεται ο άνθρωπος όταν πέφτει σ'ένα δυνατό πειρασμό;

Έρευνα, που να εξετάζει τα πράγματα στις αφετηρίες τους. Στα βάθη τους.

Η αντιμετώπιση κάθε πειρασμού εξαρτάται από τη ψυχοσύνθεση του ανθρώπου και από το περιβάλλον που ζει.

Η αντίσταση σοτν πειρασμό αποτελεί ένα κιτήριο για το ποιόν. Όταν ο πειρασμός είναι ύπουλος ή καταιγιστικός, τότε αποκαλύπτεται ποιό είναι το βάθος της πνευματικής υπόστασης του ανθρώπου. Και η ψυχική του αντοχή.

Εϊναι μεγάλη δύναμη να μη χρησιμοποιείς άσχετες δυνάμεις για ν'αποκτήσεις δύναμη, που όμως νοθεύει τη προσωπικότητά σου.

Κάθε πειρασμός είναι μια δυνατή αδυναμία. Μια αδυναμία όμως που όταν την αντιμετωπίσεις, παλεύοντάς τη, γίνεται η δύναμή σου.

~*~

39. ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΟΙΒΗ

Ο έπαινος, η αμοιβή, το βραβείο, αποτελούν κίνητρα της προσπάθειας.

Ικανοποιούν ψυχολογικές, παιδαγωγικές και άλλες πρακτικές και οικονομικές ανάγκες.

Αλλοίμονο αν ο άνθρωπος παραμείνει σ'αυτή τη παιδική στάση την ωφελημοθηρική.

Η θεότητα, εργάζεται και κινείται από αλήθεια και αγάπη. Ποτέ από συμφέρον. Ποτέ για επαίνουν και αμοιβές. Θα είναι τρομερή αντίφαση αν δεν ισχύει και για την εικόνα της που πορεύεται στο “καθ'ομοίωση”.

Όσο ωριμάζουμε, αποδεσμευόμαστε. Το κάνουμε γιατί αυτό είναι η αλήθεια. Το φυσικό μας.

Πλαστήκαμε από αγάπη για αγάπη. Όχι από συμφέρον για συμφέρον.

~*~

40. ΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

Όποιος σ'όλη του τη ζωή εργάζεται και στο τέλος βγαίνει ολόκληρος σημαίνει πως έκανε τη δουλειά του μισή. Κι όποιος βγαίνει από τη δουλειά του μισός, σημαίνει πως έκανε τη δουλειά του ολόκληρη.

Μπορεί να είναι και “πάθος”. Να στηρίζεται σε φλογερή αποστολή. Σε ενσάρκωση ιδανικών. Σε βαθειά συνείδηση. Μπορεί όμως να είναι και κάλυψη εσωτερικών κενών. Ή όλα μαζί.

Το πώς και το πόσο εργάζεται ο καθένας είναι δείκτης του χαρακτήρα του, του βαθύτερου είναι του.

Είναι μια πτυχή που μπορεί ν'αποκαλύψει πολλές άλλες. Μια πτυχή που η σοβαρότητά της ακόμα δεν έχει απισημανθεί όπως και όσο πρέπει. Ίσως γιατί δεν προλαβαίνουμε ν'ασχοληθούμε συνειδητά με το “πάθος” και το βάθος της δουλειάς. Με τις αφετηρίες και τις προεκτάσεις της.