"Πτυχές Αλήθειας"

Η ΑΥΘΕΝΤΙΑ

Μία είναι η Αυθεντία. Η ΑΛΗΘΕΙΑ.
Έξω από αυτή αυθεντία δεν υπάρχει.

Όπου προβάλλουν πολλές αυθεντίες, εκεί και τα περισσότερα ψέμματα.

~*~

64. Η ΑΥΘΕΝΤΙΑ

Έμφυτα ο άνθρωπος αναζητάει την αυθεντία. Η αυθεντία έχει πολλές πτυχές.

Η εξουσία, η Θεησκεία, ο Θεός,η πατρίδα, η φιλοσοφία, η επιστήμη, η νομοθεσία, η τέχνη, ο πατέρας, ο δάσκαλος, ο ήρωας, ο αρχηγός, ο σοφός, ο άγιος, είναι μερικές από τις πολύ γνωστές πτυχές την αυθεντίας, που κινούνται συνέχεια μέσα στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Σα ρυθμιστής κοινωνικής και προσωπικής ζωής.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι κατά πόσο οι αυθεντίες που ρυθμίζουν τη ζωή είναι αληθινές ή όχι.
Οι αληθινές αυθεντίες δεν αυτοπροβάλλονται. Ακτινοβολούν και πείθουν με τη ζωή τους.

Η αλήθεια, ως πραγματική αυθεντίας, δεν χρησιμοποιεί ποτέ τη βία γιατί δεν την έχει ανάγκη. Λάμπει αφ'εαυτού της, όπως ο χρυσός.
Οι ψεύτικες αυθεντίς εκμεταλλεύονται την εσωτερική ανάγκκη του ανθρώπου για φως.

Δυό βασικά χαρακτηριστικά έχει η αληθινή αυθνετία. Την αλήθεια και την ελευθερία.

Καμμία σκοπιμότητα στην αυθεντία δεν έχει δικαίωμα να παραβιάζει την ελευθερία.

Εξουσία και “κύρος” που τυραννούν δεν είναι ποτέ αυθεντικά. Εϊναι εκμεταλλευτικά.

Ο άνθρωπος έμφυτα αναζητά την αυθεντία, δηλαδή το ανώτερο κύρος της αλήθειας και μ'αυτό ζει. Αλλιώς δε ζει.

Η Εκκλησία, με τις αληθινές διαστάσεις της βέβαια και όχι με τις παρερμηνείες, είναι η έκφραση της απόλυτης αυθεντίας, γιατί πηγή της έχει την Τριαδική Θεότητα.

Η αλήθεια, η αγάπη και η ελευθερία είναι το τρίπτυχο της πραγματικής Αυθεντίας.

~*~

65. ΟΧΙ ΨΕΥΤΟΣΤΗΡΙΓΜΑΤΑ

Ο άνθρωπος όταν ήταν σε πρωτόγονη κατάσταση στηριζόταν στη φύση. Όταν εκπολιτίστηκε και κατάλαβε πως η φύση είναι άψυχη, στράφηκε στις ιδέες. Μ'αυτές έφτιαξε όλους τους πολιτισμούς του.

Σήμερα ο άνθρωπος στηρίζεται πιο πολύ στον τεχνικό του πολιτισμό. Στον “ορθολογισμό”.
Προσπαθεί συνέχεια να υποτάσσει στη στιγμιαία ωφελιμοθηρία του. Στη σκοπιμότητά του.

Ίσως να'ναι το χειρότερο στάδιο που περνάει η ανθρωπότητα. Χωρίς φύση, χωρίς ιδέες και χωρίς Χριστό ο άνθρωπος μένει άστεγος. Μένει κούφιος., χωρίς νόημα.

Ο άνθρωπος ανακαινίζεται και θεούται μέσα στο μυστήριο της πρόσληψης της ανθρώπινης φύσης από τη θεία φύση. Όλα αυτά γίνονται δια Πνεύματος Αγίου. Η μεταμόρφωση και η θέωση του ανθρώπου γίνεται βαθιά στο μυστήριο της Τριαδικής Θεότητας.

Το Πνεύμα ενεργεί όλες τις θείες μεταβολές στην ανθρώπινη ύπαρξη, χωρίς να δεσμέυεται από τους φυσικούς νόμους.

Ο αληθινός Χριστιανισμός, προστατεύει τον άνθρωπο από τη θεοποίηση της φύσης και του εγώ του.
Του ανοίγει τα βάθη του και του μεταμορφώνει οντολογικά την ύπαρξή του. Σύγχρονα αγιάζει και τη φύση, ώστε κι αυτή να είναι όργανο για τη θέωσή του.

Μόνο Χριστιανισμός αποκαλύπτει την αληθινή πτυχή των σχέσεων μεταξύ ανθρώπου και φύσης, ανθρώπου κι επιστήμης, ανθρώπου και Θεού.

Αυτός ενώνει ασύγχυτα τα πάντα.
Γι'αυτό ο αληθινός Χριστιανισμός, ο άγιος, είναι το στήριγμα των στηριγμάτων.

~*~

66. ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΝΑΓΚΗ

Ο σύγχρονος άνθρωπος ζει κυκλωμένος από ατελείωτες ανάγκες. Ζει μέσα στην αγωνία των αναγκών του.

Ιδιαίτερα η καπιταλιστική κοινωνία, με τον υλιστικό τρόπο ζωής της, τον απογυμνώνει από ιδέες και ηθικές αξίες και τον στρέφει μόνο προς την καλοζωΐα. Αυτή είναι η φοβερότερη αθεΐα.

Ένα μέρος του κόσμου άρχισε ν'αναζητάει άλλες λύσεις. Μεταφυσικές. Υπαρξιακές.

Μόλις οι άνθρωποι ανακαλύψουν έναν άγιο, δηλαδή τον τέλειο άνθρωπο, ρεαλιστή, φωτισμένο και ολοκληρωμένο, εμπνέονται και κατευθύνονται από το ήθος του και τις αρχές του.Τρανό παράδειγμα, ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ στη Ρωσία.

Φαίνεται πως ο άγιος είναι η ανάγκη των καιρών μας. Έχει τη θεία δύναμη ν'ανατρέπει κάθε παγίδα, σ'οποιοδήποτε χρόνο και χώρο. Εϊναι υπερχρονικός.

Πάντα εκφράζει την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης, που δεν είναι άλλη από την θέωση του ανθρώπου.

Αυτός θα είναι ο τύπος του μέλλοντος.

~*~

67. Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΣΥΜΒΟΛΩΝ

Η αλήθεια έχει άπειρες πτυχές. Δεν είναι δυνατό να εκφραστούν όλες μέσα από τα σχήματα της λογικής. Η λογική είναι κι αυτή μια πτυχή της αλήθειας.

Με σύμβολα εκφράζονται συνοπτικότερα και δυνατότερα.

Όταν ο άνθρωπος βρέθηκε μπροστά σε άρρητα βιώματα, τότε κατέφυγε σε σύμβολα. Δηλαδή σε σημεία έκφρασης που προτυπώνουν κι αλληγορούν την αλήθεια, που φανερώνουν τη βαθύτερη σχέση μεταξύ τόπου και ουσίας, ορατού και αοράτου, επιφάνειας και βάθους, χρονικού και υπερχρονικού.

Ό,τι αφορούν στο απόλυτο, στο αιώνιο, στο άναρχο και ατελεύτητο, στην άβυσσο και στο χάος, στο τραγικό και στο θείο, και γενικά σ'ό,τι αφορά το ασύλληπτο και το υπέρλογο. Το “αποφατικό”.

Δεν υπάρχει πτυχή ζωής πουνα μην εκφράζεται με σύμβολα. Αλλά κια κάθε πτυχή είναι ένα σύμβολο της αλήθειας. Συν-βάλλει = βάλλει μαζί για τη συγκρότηση της ολικής αλήθειας.

Μέσα απ'αυτά τα σύμβολα, και ιδιαίτερα της μυθολογίας, αποκαλύπτονται τα βάθη του όντος, τα βάθη της αλήθειας.

Γεμάτη σύμβολα και συμβολικές τελετουργίες είναι και η Χριστιανική λατρεία, καθώς και η Θεολογία.
Ιδιαίτερα η “Αποφατική” Θεολογία, που βγαίνει έξω από όλα τα “λογικά” σχήματα, είναι γεμάτη σύμβολα.
Η “Αεροπαγίτικη” Θεολογία στο πρώτο της στάδιο είναι όλο σύμβολα. Ταθεωρεί απαραίτητη εισαγωγή για τη μυστική, τη νηπτική θεολογία, που οδηγεί στη θέωση.

Οι αρχές της ορθόδοξης πίστης εκφράζονται με το “Σύμβολο της Πίστεως”.

Όλος ο ορατός κόσμος είναι σύμβολο του αοράτου.
Κάθε τί μέσα στη φύση και στη πνευματική δημιουργία είναι υποτύπωση της αιώνιας αλήθειας. Είναι προτυπώσεις για την αποκάλυψη της οντολογικής αλήθειας.

Τα σύμβολα είναι εισαγωγή στην αιώνια αλήθεια. Η γλώσσα των συμβόλων είναι η πρώτη βάση για να μπούμε στην άρρητη αλήθεια. Και παίρνει τόσες διαστάσεις αυτή η γλώσσα όσες τις δίνουμε. Και αποκαλύπτει τόσες πτυχές της αλήθειας, όσες μπορούμε να δεχτούμε.

~*~

68. Η ΕΞΕΛΙΞΗ

Θ'ασχοληθούμε με μια άλλη εξέλιξη.Με την πνευματική, την υπαρξιακή.

Είναι ο άνθρωπος ένα ον δυναμικό που θε εξελίσσεται συνέχεια πνευματικά μέσα στην άπειρη αιωνιότητα;

Αν τον δει σαν θεόπλαστο “κατ'εικόνα Θεού”, μπορεί να τον δει με τη δυναμική φορά του.

Η φύση της Τριαδικής Θεότητας είναι “απεράτωτος”, χωρίς όρια και τέλος.

Το άπειρο δεν κατακτιέται ποτέ τέλεια από το “πεπερασμένο”. Συνεχώς το προσεγγίζουμε.

Ό,τι δεν εξελίσσεται συνέχεια, πεθαίνει.
Φτάνει σ'ένα σημείο “ωριμότητας” κι από εκεί και πέρα μετράει αντίστροφα. Φθίνει. Καταρρέει. Γι'αυτό στην αιωνιότητα θα μείνει αθάνατο ό,τι συμμετέχει κι εξελίσσεται μέσα στην άπειρη φύση του Θεού .