"Να ζεις, ν'αγαπάς και να μαθαίνεις"

Κεφάλαιο 1
Η αγάπη σαν αναμορφωτής της συμπεριφοράς

Ποιός είμαι; Τί ήρθα να κάνω εδώ; Ποιά είναι η ευθύνη μου απέναντι στον άνθρωπο;

Σ'αυτή τη τάξη δε διδάσκω. Μαθαίνω.

Είναι πολλοί οι άνθρωποι που στρέφονται προς το συναίσθημα και το μελετούν.

Οι άνθρωποι μαθαίνουν μόνοι τους.

Ο λογικός νους, ο δικός μας νου αμφισβητεί επιδεικτικά τη δύναμη της αγάπης.

Αλήθεια, Νιάτα και Αγάπη. Αυτή θα είναι η ελπίδα μας για το αύριο.

Κάθε φορά που μαθαίνει κάτι, γίνεσαι κάτι καινούριο. Δεν μπορείς να μάθεις κάτι χωρίς να αναπροσαρμόσεις αυτό που είσαι πάνω στα νέα πράγματα που έχεις μάθει.

Το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό του ανθρώπου που αγαπάει είναι ότι αγαπάει τον εαυτό του.

Μιλάω για τον άνθρωπο που συνειδητοποιεί, ότι δεν μπορείς να δώσεις παρά αυτό που έχεις και γι'αυτό καλά θα κάνεις να προσπαθήσεις όσο μπορείς ν'αποκτήσεις κάτι.

Ο μοναδικός λόγος που έχεις κάτι είναι για να το δίνεις.

Στην πραγματικότητα δε δίνεις τίποτε – απλώς το μοιράζεσαι.

Θα μπορούσα ν'αγαπάω κάθε άνθρωπο [...] κι ωστόσο θα είχα το ίδιο ποσό αγάπης και το ίδιο δυναμικό που έχω αυτή τη στιγμή. Δεν θα έχανα τίποτε. Θα έπρεπε όμως να το έχω αποκτήσει από την αρχή.

Αν η αγάπη μου είναι νευρωτική, αν είναι κτητική, αν είναι αρρωστημένημ τότε το μόνο που θα μπορούσα να σας διδάξω είναι η νευρωτική, κτητική, αρρωστημένη αγάπη.

Ίσως η ουσία της παιδείας δεν είναι να παραγεμίσει το κεφάλι με πληροφορίες, αλλά να σας βοηθήσει ν'ανακαλύψετε τη μοναδικότητά σας, να σας διδάξει πώς να την αναπτύξετε και μετά να σας δείξει πώς να τη δώσετε στους άλλους.

Φανταστείτε πώς θα ήταν ο κόσμος μας αν ο καθένας είχε την ευκαιρία να ενθαρρυνθεί να γίνει ένα μοναδικό ανθρώπινο πλάσμα.

Πρέπει να πολεμήσουμε το σύστημα.

“Ικανοποιούμαστε όταν κάνουμε τα παιδιά μας ανθρώπους σαν κι εμάς : στερημένους, άρρωστους, τυφλούς, κουφούς, αλλά με υψηλό δείκτη νοημοσύνης”.

Φούλερ : “Ας γυρίσουμε στον εαυτό μας.”

'Οταν αναγνωρίζουμε πόσο σημαντικό είναι να επιστρέφει κανείς σ'ένα σεβασμό για τον εαυτό του, σε μια αγάπη για τον εαυτό του και σε μια συνειδητοποίηση ότι όλα προέρχονται από τον εαυτό του, τότε μπορούμενα δώσουμε στους άλλους.

Ίσως η αγάπη είναι ο τρόπος να σε οδηγήσω μαλακά πίσω στον εαυτό σου. Όχι σε αυτό που θέλω να γίνεις, αλλά σ'αυτό που είσαι.

Έχουμε δυνατότητες να δούμε, να νιώσουμε, ν'αγγίξουμε, να μυρίσουμε, τέτοιες δυνατότητες που ποτέ δεν τις έχουμε ονειρευτεί. Όμως έχουμε ξεχάσει πώς. Αυτά είναι τα πράγματα που θέλουμε να κάνουμε, αν ενδιαφερόμαστε για τον εαυτό μας κι αν το αγαπάμε.

“Είχα μπερδευτεί τόσο πολύ με τις λέξεις, όπως μου τις είχαν διδάξει οι άλλοι, [...] για να καθαρίσω το μυαλό μου από τις λέξεις και για να βρω τις λέξεις που ήταν σωστές για μένα.

Όλοι έχουμε ονόματα. Μπορεί να σε φωνάζουν με διάφορα ονόματα, μα αυτό δε σημαίνει τίποτα.

Ο άνθρωπος που είναι γεμάτος αγάπη απελευθερώνεται από τις ετικέτες.

Να ξαναβρείτε τον αρχικό σας αυθορμητισμό, τον αυθορμητισμό του παιδιού που έλεγε αυτόπου σκεφτόταν κι αυτό που αισθανόταν και προσαρμοζόταν εύκολα σ'αυτό που ένιωθαν και σκέφτονταν οι άλλοι.

Τα παιδιά μπορούν να ταυτιστούν μ'ένα ανθρώπινο πλάσμα.

Ν'απολαμβάνουμε τον κόσμο, να βλέπουμε τα ατελείωτα θαύματα της ζωής, να βλέπουμε πόσο θαυμάσιο πράγμα είναι να είσαι ζωντανός.