"Ο Παλιάτσος και η Άνιμα"

Μέρος 4
Η ΑΓΝΗ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗ ΠΕΤΡΑ Ν'ΑΝΘΙΣΕΙ

Πάρα Ταύτα

Όλα τα φέρνει τούμπα η δύναμη της ζωής, οι ευκαιρίες της κάθε μέρας, το πιο πιθανό που μπορεί ανά πάσα στιγμή να μας συμβεί : το θαύμα.

Φόβος μοναξιάς είναι φόβος εαυτού. Κι ο εαυτός που φοβόμαστε είναι ένας ξένος, άγνωστος εαυτός που δε μπορούμε ν'αγαπήσουμε. Αν τον αγαπήσουμε, γινόμαστε αγάπη και μπορούμε ν'αγαπάμε και άλλους. Κι αν αγαπούμε, δε μένουμε ποτέ μόνοι.

Όποιος με καθαρή καρδιά αγαπά τους ανθρώπους (όχι μόνο της οικογένειάς του γιατί εδώ πρόκειται για πολλαπλασιασμένο εγωισμό) δεν κινδυνεύει από μοναξιά.
Αν θες να δεις τη ζωή την αληθινή, πρέπει να καθαρίσεις τη καρδιά σου.

Η καθαρότητα της καρδιάς είναι η ανατροπή της κοσμικής στενοχώριας, επειδή η αγνότητα είναι ό,τι πιο αντιεξουσιαστικό διαθέτει ο άνθρωπος στη πνιγηρή νομοτέλεια της  ορθολογιστικής μονοτονίας.

Ο Ερνέστο Σαμπάτο γράφει πως η καρδιά του ανθρώπου – η πιο αδούλωτη περιοχή της ύπαρξης -  αποδυκνύει την ύπαρξη θεού ή δαίμονα και πως η καρδιά του ανθρώπου μένει πάντα ίδια.
Οι πιο συνειδητοί, καταλαβαίνουν την ερημία, συναισθάνονται και δεν αντέχουν τη θλίψη της άστοχης ζωής , κι αναζητούν να την επεξεργαστούν, αντιμετωπίζοντας επιτέλους τον εαυτό τους.

Κι αν ο Χριστός -για όσους σοβαρά και ανυπόκριτα τον δοκιμάζουν ως πρόταση ζωής- ικανοποιεί τα ψυχολογικά μας προβήματα περισσότερο από κάθε ψυχοθεραπεία, είναι γιατί η ψυχανάλυση αποβλέπει στο να μας κάνει ανθρώπους, ενώ ο Χριστός θεούς. Και η ψυχή του ανθρώπου είναι πλασμένη για το δεύτερο.